Στέφανος Κασιμάτης
Με δέκα κιλά εκρηκτικής ύλης, ο σκοπός των τρομοκρατών δεν ήταν φυσικά να λύσουν την απορία του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου, ο οποίος, πίσω στο 2015, αναρωτιόταν πώς δεν ανατινάχτηκε ακόμη ο τηλεοπτικός σταθμός κοντά στον Πειραιά, όταν ανατινάζεται η ελληνική οικογένεια. Ο σκοπός των υποκειμένων που χτύπησαν με βόμβα το κτίριο όπου στεγάζονται ο ΣΚΑΪ και η «Καθημερινή» ήταν αυτός τον οποίο δηλώνει ο όρος που χρησιμοποιούμε για να προσδιορίσουμε την πράξη τους: να επιβάλουν το κράτος του τρόμου στην ελευθερία του λόγου. Σιγά μην τους κάνουμε τη χάρη όμως! Μπροστά στη δική τους ανευθυνότητα, όλοι εμείς που πιστεύουμε στη δημοκρατία και στην ελευθερία οφείλουμε να ορθώσουμε ο καθένας τη δική του ατομική ευθύνη για την προάσπισή τους.
Η ανευθυνότητα των τρομοκρατών είναι προφανής, όταν θέτουν σε λειτουργία μία βόμβα δέκα κιλών. Εφόσον αυτή λειτουργεί με ωρολογιακό μηχανισμό, οι τρομοκράτες δεν μπορούν να ξέρουν αν τη στιγμή της έκρηξης θα περνάει από τον δρόμο ένα αυτοκίνητο ή αν τα θραύσματα θα σκοτώσουν κάποιον μέσα στο κτίριο. Αισθάνονται όμως ηθικά καλυμμένοι από την προειδοποίηση που στέλνουν για την επικείμενη έκρηξη, πράξη με την οποία πασάρουν την ευθύνη για τυχόν θύματα στην αστυνομία. Εκείνοι λοιπόν βάζουν μια βόμβα και αν τελικά αυτή θα σκοτώσει κάποιον όταν εκραγεί, δεν είναι δική τους ευθύνη. Χυδαία λογική, αλλά η ανευθυνότητα συχνά προϋποθέτει τη χυδαιότητα.
Η δική μας ευθύνη, όμως, είναι να υπερασπιστούμε την ελευθερία από εκείνους που την απειλούν με τον τρόμο· και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι αψηφώντας την απειλή και ξεσκεπάζοντας την ηλιθιότητα εκείνων που τολμούν να μας την απευθύνουν. Αυτό ισχύει είτε πρόκειται για ανώμαλους ισλαμιστές στο Παρίσι είτε για βλαμμένους αναρχικούς στην Ελλάδα. Αυτή η ελευθερία, την οποία οι τρομοκράτες επιχειρούν να την περιορίσουν διά του φόβου, είναι το ουσιώδες επίτευγμα του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος που οικοδομήθηκε επάνω στις αρχές του Ουμανισμού και είναι αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε σήμερα από τους κοινωνιοπαθείς κάθε κατηγορίας, που θέλουν να επιβάλουν στους άλλους την απόλυτη αλήθεια τους διά της βίας. Η ατομική ευθύνη του καθενός μας στην προάσπιση της ελευθερίας είναι η αρετή εκείνη χωρίς την οποία δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει.
Ουσιώδης διαφορά
Είναι περιττή η συζήτηση για τις ευθύνες του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της ακροαριστερής τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Και μόνο το γεγονός ότι η αριστερή και επαναστατική συνείδηση της κυβέρνησης μιλάει με τη φωνή του Πολάκη νομίζω ότι αρκεί για να καταλάβουμε…
Περισσότερο ενδιαφέρον βρίσκω ότι, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχουμε τη δεύτερη τρομοκρατική επίθεση εναντίον του αντιπολιτευόμενου Τύπου (η πρώτη ήταν στα γραφεία της Athens Voice). Είναι αξιοσημείωτο αυτό, γιατί κατά κανόνα οι τρομοκράτες στρέφονται κατά των κρατούντων την εξουσία – και σε αυτό μάλιστα βασίζουν την ηθική δικαιολόγηση της δράσης τους. Είναι το λιγότερο ασυνήθιστο να στρέφονται κατά των αντιπολιτευόμενων την κυβέρνηση θεσμών, σαν να ήσαν αυτοί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης. (Θυμίζω ότι το Mega ήταν φιλοκυβερνητικό όταν το χτύπησε η 17Ν με ρουκέτα.)
Αναταράξεις
Η βόμβα που εξερράγη χθες έξω από το ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή» συντάραξε το Φάληρο, αλλά και τη νηφαλιότητα των πιο ευαίσθητων πολιτικών μας. Αναταράξεις, σφοδρούς κυματισμούς, ακόμη και τσουνάμια προκάλεσε στα μυαλά τους η έκρηξη, και τα συντρίμμια της σκέψης τους χύθηκαν στις δηλώσεις τους.
Για παράδειγμα, η Κατερίνα Παπακώστα: «Θα πρέπει όλα τα δημοκρατικά κόμματα του δημοκρατικού τόξου που πιστεύουμε στη δημοκρατία να συνεννοηθούμε ότι άλλο πράγμα η αντιπαράθεση επί των πολιτικών απόψεων και άλλο η τυφλή πόλωση, η οποία δημιουργεί τις προϋποθέσεις και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου ώστε να παρεισφρήσουν εκεί τέτοιου είδους λογικές, οι οποίες, στις ρωγμές και στα όρια, θα μπορούσαν κάποιοι να πουν ενδεχομένως ότι, ναι, μπορεί κάποιοι να πρέπει να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο». Ακριβώς έτσι! Σαφέστερα δεν θα το έλεγε ούτε ο κ. αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού!..
Μία άλλη κυρία της πολιτικής, από την πλευρά της αντιπολίτευσης αυτή, αγανακτισμένη πια από την κυβερνητική αβελτηρία απέναντι στις διάφορες μορφές τρομοκρατίας, απαίτησε από την κυβέρνηση «να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν ανέχεται τη βία»! Σύμφωνοι. Αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να απαιτούμε από την κυβέρνηση απλώς να μην ανέχεται τη βία, αντί να απαιτούμε ξεκάθαρα μηνύματα ότι δεν την ανέχεται; Λέω…
Τέλος, ο Νίκος Παππάς, πάντα ευθύβολος και επί της ουσίας, ζήτησε το θλιβερό και καταδικαστέο συμβάν «να μην εργαλειοποιηθεί στην πολιτική αντιπαράθεση». Γνωρίζω, όπως όλοι μας, τα μεγάλα χαρίσματα του Ν. Παππά, αλλά η έφεσή του για την ποίηση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού μού διέφευγε…
Πηγή: Καθημερινή
