Διονύσης Γουσέτης
Από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη για την παιδεία (24/11), κράτησα ως σημαντικότερο το εξής απόσπασμα: «Όταν λοιπόν ασκώ σκληρή κριτική στην παρούσα κατάσταση, δεν σημαίνει -προσέξτε- ότι ζητώ επιστροφή στην προηγούμενη. Το γεγονός ότι καταγγέλλω το χειρότερο που ισχύει σήμερα δεν συνεπάγεται ότι συμβιβάζομαι με το μέτριο το οποίο γνώρισα χθες». Αυτό το απόσπασμα το κατανόησα ως αυτοκριτική του νέου ηγέτη της Ν.Δ. για το παρελθόν ΚΑΙ του κόμματός του. Διότι η Ν.Δ. συμμετείχε αποφασιστικά στη μετριότητα του χτες. Και χρειάζεται τόλμη για να την καταγγέλλεις. Απαιτείται ριζοσπαστισμός επί της ουσίας και όχι «Ριζοσπαστική Αριστερά».
Κατ’ επέκταση, το κατανόησα ως σήμα για μια ριζική στροφή στις αναγκαίες για την έξοδο της χώρας από το τέλμα μεταρρυθμίσεις. Αυτές που αρνήθηκαν όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Γιατί τις αρνήθηκαν; Μας το αποκάλυψε ο κ. Στουρνάρας: «το κόστος [των μεταρρυθμίσεων] είναι άμεσο, ενώ τα οφέλη πραγματώνονται μόνο μακροπρόθεσμα. Ως αποτέλεσμα, ο χρονικός ορίζοντας στον οποίο οι μεταρρυθμίσεις αποδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα συνήθως υπερβαίνει αυτόν την κυβέρνησης». Το διαβόητο «πολιτικό κόστος» λοιπόν. Κορόιδα είμαστε να το πληρώσουμε ώστε να εισπράξει η επόμενη κυβέρνηση των αντιπάλων; Ελάχιστες είναι οι φυσιογνωμίες της πολιτικής που δεν έβαλαν την επανεκλογή τους πάνω από την κοινωνία.
Ο Τάσος Γιαννίτσης απεφάνθη πρόσφατα ότι: «Η πραγματικότητα καθορίζεται από τις ομιλίες, τα γραπτά, τα πρωινάδικα, τις δηλώσεις, την τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τις κενού περιεχομένου βαθυστόχαστες αναλύσεις και το μαχητικό ύφος ή την απύθμενη επιθετικότητα απέναντι σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν την αμορφωσιά πολλών, την εμπάθεια του καθενός. Προσδιορίζεται και από την απάθεια άλλων, που απλώς παρακολουθούν». Αυτή η απάθεια στις μέρες μας είναι το έσχατο αποτέλεσμα της απελπισίας μπροστά στο κρεσέντο αντιλαϊκών λαϊκίστικων χειρισμών διαφόρων κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα τους καταστροφικούς χειρισμούς της σημερινής κυβέρνησης. Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν αρκείται στην τιμωρητική ψήφο όσων εξαπατήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενδιαφέρεται και για την εμπιστοσύνη (και την ψήφο) χιλιάδων πολιτών που στέκονται επιφυλακτικοί, φοβούμενοι την επιστροφή στο μέτριο, χρειάζεται να κάνει γερές δόσεις αυτοκριτικής για να πείσει ότι φέρνει το νέο.
Πηγή: Καθημερινή
