Γιάννης Μαρίνος
Στις προεκλογικές επαγγελίες της Νέας Δημοκρατίας, που προσδοκάται ότι θα είναι πρώτο κόμμα, προβλέπεται δραστική μείωση των φορολογικών βαρών, ώστε να διασφαλιστεί η αναγκαία ανάπτυξη, και περικοπή των δημόσιων δαπανών. Ενα από τα μέτρα που θα ληφθούν άμεσα είναι η πρόσληψη ενός νέου δημοσίου υπαλλήλου έναντι αποχωρήσεως πέντε. Πέρα από το γεγονός ότι η πρόβλεψη αυτή υπήρξε και στο παρελθόν, αλλά ελάχιστα τηρήθηκε, η άκαμπτη εφαρμογή της προϋποθέτει τομές στην οργάνωση της δημόσιας διοίκησης ακόμα και σε επίπεδο διακυβέρνησης της χώρας για τις οποίες δεν διατυπώνονται σαφείς δεσμεύσεις. Η σημερινή σύνθεση της κυβέρνησης είναι πρωτοφανώς σπάταλη και αντιπαραγωγική. Οταν στις σύγχρονες δημοκρατίες ο αριθμός των υπουργών δεν υπερβαίνει τους 25 και στην Ελλάδα ξεπερνά τους 50 είναι προφανές ότι δεν αρκεί η δήλωση ότι θα καταργηθούν οι αναπληρωτές υπουργοί και θα περιορισθεί ο αριθμός των γενικών και ειδικών γραμματέων. Θα χρειασθεί η ισχυρή βούληση του κ. Μητσοτάκη και ηγετική αποτελεσματικότητα για να ελέγξει και να εξουδετερώσει τις πολυάριθμες υποψηφιότητες για υπουργικές και υφυπουργικές θέσεις των τελούντων σε αναμονή για να προσφέρουν τις σχετικές υπηρεσίες τους.
Αλλωστε μια τόσο σημαντική τομή θα αποδειχθεί ανέφικτη αν δεν περιορισθούν στο ελάχιστο οι ισχύουσες γραφειοκρατικές προβλέψεις και το άγος των συναρμοδιοτήτων. Οταν π.χ. για την καταβολή 1.500 ευρώ για μια επιστημονική εργασία χρειάζονται περί τις 15 υπογραφές υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, γενικών διευθυντών, Γενικού Λογιστηρίου και Προεδρίας της Κυβερνήσεως (την έζησα αυτή την αποτρόπαια εμπειρία) τότε, αν δεν έχει υπάρξει από τώρα επιμελής και λεπτομερειακός σχεδιασμός, οι προσδοκίες του κ. Μητσοτάκη θα συντριβούν στις χρονοβόρες και πολυδαίδαλες διαδικασίες που τρέφουν την αντιπαραγωγική γραφειοκρατία, η οποία μεγαλουργεί σήμερα.
Ακόμα δυσκολότερη θα είναι η παραγωγική απόδοση του Υπουργικού του Συμβουλίου αν δεν μπει μαχαίρι στις συναρμοδιότητες των υπουργών. Οι απαιτούμενες συχνά πολυάριθμες υπογραφές δεν υπηρετούν πάντα ανάγκες ευνομίας και αποφυγής λαθών αλλά τη ματαιοδοξία υπουργών και τον φόβο ότι αλλιώς δεν θα είχαν αντικείμενο να διαχειρισθούν ώστε να το αξιοποιήσουν ψηφοθηρικά.
Συχνά ακούω επίσης έναν προβληματισμό έναντι της κατηγορηματικής διαβεβαίωσης ότι δεν θα υπάρξει καμία απόλυση. Κατανοητή η καθησυχαστική σημασία της στις τάξεις των ανησυχούντων δημοσίων υπαλλήλων. Ομως αιωρείται εύλογα η ουσιώδης διερώτηση αν θα παραμείνουν στο Δημόσιο και οι επίορκοι, προσληφθέντες με πλαστά πτυχία, αποδεδειγμένα εκβιαστές και καταχραστές. Επίσης είναι λογικό να αποπέμπονται οι ανίκανοι ή οι αρνούμενοι να εργασθούν ή οι στερούμενοι των αναγκαίων γνώσεων, όπως π.χ. καθηγητές μαθηματικών που παραδέχονται ότι δεν γνωρίζουν την επιστήμη τους καθώς πήραν πτυχίο με το δημοκρατικό πέντε ή για να τους ξεφορτωθούν τα ΑΕΙ μετά από συνεχείς μηδενισμούς στις πτυχιακές εξετάσεις, όπως συχνά συμβαίνει.
Ελπίζω ότι στο στενό επιτελείο του προέδρου της ΝΔ έχει ανατεθεί η μελέτη των προαναφερθέντων εμποδίων αποδοτικής διακυβέρνησης και δεν κοινολογούνται οι λεπτομερείς σχετικές κινήσεις για αποφυγή ενδοκομματικών αντιδράσεων και κομματικού κόστους. Καλόν θα είναι όμως να υπάρξουν κάποιες σχετικές δεσμεύσεις ως γενικές κατευθύνσεις ώστε να μην αιφνιδιαστούν οι ψηφοφόροι και να μην εξαερωθεί η προσδοκώμενη αναγκαία δύσκολη στήριξή τους.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
