Άγγελος Στάγκος
Το υποπτευόμασταν από τη συμπεριφορά και τη ρητορική τους, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2014, ότι είναι κυνικοί και αδίστακτοι. Το διαπιστώσαμε πλήρως στην πράξη κατά τη θητεία τους στην κυβέρνηση και γι’ αυτό επισημάνθηκε επανειλημμένως ότι θα κάνουν πράματα και θάματα ώς τις εκλογές, προκειμένου να αποφύγουν την ήττα. Τώρα αποδεικνύουν ότι μπορούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αλλά και την πιο πλούσια φαντασία, ότι δρουν με την πλήρη ανοχή των Ευρωπαίων δανειστών για ποικίλους λόγους και ότι τους είχαμε υποτιμήσει στην πραγματικότητα.
Ο λόγος για τους Αλ. Τσίπρα, Π. Καμμένο και τους Συρανέλ, βέβαια. Οι θαυμαστές τους και οι λάτρεις της πολιτικής ορθότητας στους οποίους περισσεύει η επιείκεια χαρακτηρίζουν τον πρωθυπουργό «άφθαστο τακτικιστή», αποφεύγοντας ταυτόχρονα και επιμελώς να κάνουν σχόλια για τον υπουργό Αμυνας. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για δύο τύπους που δεν τους περιορίζει ούτε το πάτωμα, ούτε το ταβάνι, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Και, φυσικά, δεν ενδιαφέρονται ποσώς για το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας. Γνωρίζαμε ότι θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για παροχές και επιδόματα ενόψει εκλογών, αυτοί όμως υπερβαίνουν τις προβλέψεις και μάλιστα ο πρωθυπουργός επαίρεται ότι αυτή είναι η πολιτική βούλησή του και όχι η αναγκαιότητα της προσαρμογής σε δικαστικές αποφάσεις. Παράλληλα, επικρατεί ένα «αλαλούμ» αντιφατικών δηλώσεων από υπουργούς –Πετρόπουλος και Αχτσιόγλου, για παράδειγμα– με στόχο τη δημιουργία προσδοκιών σε κατηγορίες συνταξιούχων, πέρα από τους προνομιούχους που «δικαιώθηκαν» με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Προς το παρόν, γιατί έπεται συνέχεια, η πολιτική της προσέγγισης πληθυσμιακών ομάδων συμπληρώνεται με δράσεις όπως η παρουσία του υπουργού Σπίρτζη ως μάρτυρα υπεράσπισης (έχει τη σχετική εμπειρία, καθώς στο παρελθόν έκανε το ίδιο με επιτυχία σε δίκη διαφόρων «Δεν πληρώνω» διόδια) του συνδικαλισταρά των ταξιτζήδων Λυμπερόπουλου σε δικαστική διαμάχη με την «Τάξι Μπιτ», η οποία έχει επενδύσει στην Ελλάδα.
Το μεγάλο κόλπο, ωστόσο, έγινε με την Εκκλησία και τη συμφωνία που έκλεισε, ή πάει να κλείσει, με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, που διακρίνεται επίσης για τους τακτικισμούς του. Οι εκτιμήσεις και οι κρίσεις ποικίλλουν για το όφελος αυτής της συμφωνίας μεταξύ πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου, αλλά είναι φανερό ότι πρόκειται για οικονομικό-πολιτικό αλισιβερίσι. Ενα αλισιβερίσι που από τη μία πλευρά εξασφαλίζει την Εκκλησία στις εκκρεμότητες γύρω από την περιουσία της και παράλληλα προσφέρει μεγαλύτερη εξουσία στους ιεράρχες της απέναντι στον κλήρο, ενώ από την άλλη πλευρά φορτώνει μεν με οικονομικές υποχρεώσεις το κράτος, αλλά βοηθάει πολιτικά τον Αλ. Τσίπρα και τους Συρανέλ. Τον διευκολύνει στη διατήρηση των φιλοεκκλησιαστικών σχέσεών του, του δίνει τη δυνατότητα να «πουλάει» δήθεν διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους στο αριστερό ακροατήριο, του προσφέρει την ευκαιρία στη δημιουργία προσδοκιών για 10.000 προσλήψεις στο Δημόσιο, απαλλάσσεται από τις εκκλησιαστικές αντιδράσεις στο Μακεδονικό, προκαλεί επίσης σύγχυση στη Ν.Δ. και δίνει και ένα χέρι βοήθειας στο συνεταίρο Π. Καμμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ έσπευσε να εκμεταλλευθεί την εξαγγελία, μόνο που υπάρχει αναβρασμός στον κατώτερο κλήρο που φοβάται ότι θα πέσει στα νύχια και στις ορέξεις του ανώτερου. Θα δούμε τι θα προκύψει στο τέλος…
Εκείνο που ήδη βλέπουμε χωρίς αμφιβολία είναι το σχέδιο της λάσπωσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ιδίως της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Με επιλεκτικές φυλακίσεις που δημιουργούν εντυπώσεις, με καθυστερημένες δικαστικές έρευνες, με ενεργοποιήσεις εισαγγελέων, με διασπορά φημών, με σύστημα εκφοβισμού, ακόμη και με ωμές δηλώσεις και παρεμβάσεις. Οπως ακριβώς θέλει ο Πολάκης…
Πηγή: Καθημερινή
