Νότης Παπαδόπουλος
«Οπως έστρωσες θα κοιμηθείς», λέει η παροιμία. Ο πρωθυπουργός, ταυτισμένος με τις αντιμνημονιακές κορώνες Καμμένου, επέλεξε, ακόμη και μετά την «κωλοτούμπα» του τρίτου μνημονίου, να συγκυβερνήσει ξανά με τον κ. Καμμένο. Πίστεψε ότι η αριστεροδεξιά δημαγωγία των δυο τους κόντρα στα «παλαιά κόμματα» θα μπορούσε να προσελκύσει ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.
Τελικά, βρέθηκε εγκλωβισμένος στις επιλογές του. Για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των δανειστών μετά την παλαβή επτάμηνη διαπραγμάτευση του 2015 υποχρεώθηκε να ακολουθήσει κατά γράμμα τη σκληρή μνημονιακή συνταγή, ενώ κάθε φορά που επιχειρούσε να δείξει ένα πιο προοδευτικό πρόσωπο (σύμφωνο συμβίωσης, ελληνική ιθαγένεια σε μετανάστες, ανοίγματα στην Αγκυρα) έβρισκε απέναντι τους ΑΝΕΛ και αναγκαζόταν να δικαιολογεί τις ακραίες συμπεριφορές και τις εθνικιστικές εξάρσεις του συγκυβερνήτη του. Το αποκορύφωμα αυτής της ιδιότυπης ομηρίας Τσίπρα ήταν η αποδοχή της παραίτησης Κοτζιά, μετά την προσπάθεια του υπουργού Αμυνας να τον «λερώσει», μέσα στο υπουργικό, μιλώντας για κακή χρήση μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών. Ο κ. Τσίπρας φοβούμενος την πτώση της κυβέρνησης όχι μόνο δεν κάλυψε τον υπουργό Εξωτερικών, αλλά έφθασε και στο τραγελαφικό σημείο να δηλώσει ότι η αποδοχή της παραίτησής του «σηματοδοτεί την απόφασή του να μην ανεχθεί από εδώ και στο εξής καμία διγλωσσία από οποιονδήποτε και καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική γραμμή της χώρας».
Μόνο που για προσωπικές στρατηγικές και διγλωσσία δεν κατηγορείται ο κ. Κοτζιάς, αλλά ο υπουργός Αμυνας, ο οποίος πριν από λίγες μέρες στην Αμερική μίλησε για Plan B στο Σκοπιανό, προβάλλοντας τις απόψεις του ως εθνική πολιτική. Ωστόσο, η αναταραχή που έχει προκληθεί στην κυβέρνηση από το «άδειασμα» Κοτζιά και τη στήριξη Καμμένου έχει προκαλέσει ρήγματα στο κυβερνητικό καράβι, που μπάζει νερά και ταξιδεύει χωρίς πυξίδα. Ακόμη και οι δανειστές, που έπιναν νερό στο όνομα του κ. Τσίπρα επειδή πέρασε τα πιο σκληρά μέτρα χωρίς να ανοίξει μύτη, αντιλαμβάνονται πλέον την αδυναμία του και διαβάζουν δημοσκοπήσεις. Ακόμη και αυτά που του έχουν υποσχεθεί (π.χ. αναστολή μείωσης συντάξεων) ίσως, πλέον, να μην τα τηρήσουν. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως κρατούν τα «δώρα» για τον επόμενο.
Πηγή: Καθημερινή
