Μαρία Κατσουνάκη
Η πρώτη δημοσκόπηση του φθινοπώρου δηλώνει με ανησυχητικό τρόπο ότι ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας παραμένει ακίνητο, απόμακρο, αδιάφορο, κουρασμένο. Η τραγωδία στο Μάτι αποτυπώνεται ως εξής στην αντίληψη των ερωτηθέντων: το 72% κρίνει τους χειρισμούς της κυβέρνησης «μάλλον ή σίγουρα αρνητικά», το 17% «μάλλον ή σίγουρα θετικά». Τα ποσοστά αυτά εκτοξεύονται εντός των ψηφοφόρων της Ν.Δ., όπου αρνητικά κρίνουν τις επιδόσεις σε ποσοστό 90%. Εντός του ΣΥΡΙΖΑ η αρνητική άποψη μειώνεται σε 56%, ενώ 37% έχει θετική εικόνα. Οσο για τη διαφορά στην πρόθεση ψήφου, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ., παραμένει στο 9,5%, υπέρ της Ν.Δ., χωρίς να φαίνεται ότι η διαχείριση της καταστροφής στο Μάτι έχει επηρεάσει αρνητικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, τα έχει αυξήσει.
Νεκροί με ιδεολογικό πρόσημο, λοιπόν. Αν κάποιος ανήκει στην αντιπολίτευση είναι πιο οργισμένος για τους 100 νεκρούς, ενώ αν είναι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλη αξιολογική κλίμακα. Νεκροί, από πυρκαγιά σε οικισμό που δεν εκκενώθηκε όχι γιατί δεν πρόλαβε, αλλά γιατί κανείς από τους ιθύνοντες δεν το σκέφθηκε…
Είναι νωπή η τραγωδία και δεν έχει καταγραφεί στις συνειδήσεις ή οι Ελληνες είναι απασχολημένοι μόνο με τον εαυτό τους; Ακούστηκαν και οι δύο ερμηνείες, αλλά δεν επαρκούν για να εξηγήσουν το ισοπεδωτικό «όλοι ίδιοι είναι». Γιατί, επί της ουσίας, αυτό υποκρύπτει το «πάγωμα» των ποσοστών. Μέρος των ψηφοφόρων έχει πειστεί ότι δεν υπάρχουν διαφορές από κόμμα σε κόμμα, στο πλαίσιο των δημοκρατικών συντεταγμένων και πως όποιος και να ήταν στην εξουσία στις 23 Ιουλίου δεν θα μπορούσε να εμποδίσει την εκατόμβη νεκρών.
Η εξομοίωση των πολιτικών και ο ισοπεδωτισμός, το διαρκώς χειρότερο που αντιμάχεται την προσπάθεια για εξορθολογισμό, με γνώμονα πάντα το «πολιτικό κόστος», είναι σταθερό μάθημα στις εγκύκλιες σπουδές της ελληνικής κοινωνίας. Η υπαναχώρηση του αυτονόητου, η διαρκής μεταμφίεση του ψέματος σε αλήθεια και, κυρίως, η άρνηση του κοινού να ενημερωθεί για τα γεγονότα (η προσπάθεια γίνεται όλο και πιο κοπιώδης, είναι αλήθεια) δημιουργoύν πολλές παράλληλες πραγματικότητες. Ετσι, υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης μπορούν να μιλούν για «τους νεκρούς που θολώνουν την εικόνα» ή για τη «στραβή στη βάρδια» και οι συνέπειες να εξαντλούνται στον θόρυβο του Διαδικτύου. Ο ωμός κυνισμός της «πρώτης φοράς Αριστερά» εκτίναξε το «όλοι ίδιοι είναι» σε μια επικίνδυνη αποχή από την πραγματικότητα.
Πηγή: Καθημερινή
