Νίκος Κωνσταντάρας
Ορθώς ο ΣΥΡΙΖΑ τηρεί τις ανθρωπιστικές διατάξεις του σωφρονιστικού κώδικα στην περίπτωση ενός παρανοϊκού και αμετανόητου δολοφόνου. Τηρώντας ευλαβώς τη νομιμότητα γι’ αυτόν, ίσως οι κυβερνώντες παρασυρθούν ώστε να διασφαλίσουν τη νομιμότητα και σε τόσους άλλους τομείς όπου η πολιτική τους είναι ανεπαρκέστατη. Στο ουσιαστικότερο, συμβολικό επίπεδο, όμως, η συγκινητική στοργή προς την εμβληματική μορφή της εγχώριας αριστερής τρομοκρατίας δικαιολογείται πλήρως: στις δύσκολες στιγμές ανατρέχουμε στους αρχικούς μας μύθους για ηθική στήριξη. Και ο μύθος των αυτόκλητων επαναστατών που αισθάνονται ότι συνομιλούν με το παρελθόν και με το μέλλον παραμένει πάντα ελκυστικός για όσους δεν έχουν μοχθήσει οι ίδιοι, δεν έχουν διακινδυνεύσει τίποτα για να πετύχουν τους στόχους τους.
Εάν τα επικοινωνιακά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης υπολόγιζαν ότι η προνομιακή μεταχείριση του συγκεκριμένου κατάδικου θα λειτουργούσε υπέρ της κυβέρνησης, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες από την παρακολούθηση του εγκλήματος στην Ανατολική Αττική, είχαν δίκιο σε ένα βαθμό. Διέπραξαν, όμως, και ολέθριο σφάλμα. Η ειδική μέριμνα για τον δολοφόνο τόσων ανθρώπων δεν κατεύνασε την κοινή γνώμη τόσο, όσο την εξόργισε. Αμήχανη μπροστά στην πίεση των γεγονότων, η κυβέρνηση θέλησε να ακουμπήσει πάνω στον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, να αποδείξει ότι όσους συμβιβασμούς και αν κάνει, όσες ήττες και αν υποστεί, την αριστεροσύνη της δεν την απεμπολεί. Οπως και στη διχαστική πολιτική ρητορική («τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν») και στην οικονομία (με την έμφαση σε μέτρα εις βάρος των «μενουμευρωπαίων»), χαϊδεύοντας αντικοινωνικές ομάδες, επιδιώκει και τώρα να συσπειρώσει τους οπαδούς της αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους.
Ισως τώρα αντιληφθεί ότι οι «υπόλοιποι» είναι ολοένα και περισσότεροι. Η κυβέρνηση φαίνεται να μην υπολόγισε τον θυμό που η ευνοϊκή μεταχείριση του φονιά θα προκαλούσε και σε ανθρώπους που έως τώρα ίσως να μην είχαν διαγράψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το οικονομικό κόστος των λαθών της κυβέρνησης, η ανικανότητα στη διαχείριση, τα προνόμια της εξουσίας που μοιράζονται σε φίλους και συγγενείς, καθώς και η συνεχόμενη αναζήτηση υπευθύνων εκτός ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνησης για ό,τι συμβαίνει, έχουν υποσκάψει το «αφήγημα» των άμεμπτων, νέων ιδεαλιστών. Οταν στον κατάλογο αποτυχιών προστεθεί και η εικόνα του αυτάρεσκου τρομοκράτη να απολαμβάνει ειδική μεταχείριση, συσσωρεύεται το βάρος των ευθυνών της κυβέρνησης. Η εμμονή της με τον συγκεκριμένο κατάδικο υπογραμμίζει την πικρή αλήθεια: στη χώρα μας μόνο οι αθώοι οφείλουν να φοβούνται. οι ένοχοι μπορούν να ελπίζουν σε πολιτική προστασία. Η ευκαιριακή, κυνική μεγαλοψυχία του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ενισχύσει τη διαχρονική αίσθηση αδικίας που μαστίζει την κοινωνία.
Πηγή: Καθημερινή
