Μιχάλης Τσιντσίνης
Δεν μετείχε στον θίασο της σύσκεψης στο κέντρο επιχειρήσεων το βράδυ της καταστροφής. Επισήμως, δεν ήταν ούτε στο κάδρο της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε τρεις ημέρες μετά – όταν ακόμη ο εχθρός ήταν εξωτερικός και παριστανόταν με φλογίτσες πάνω σε δορυφορικές φωτογραφίες. Ηταν, όμως, στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου εκείνης της συνέντευξης. Το λοξό βλέμμα που απηύθυνε, γυρνώντας, στους ερωτώντες δημοσιογράφους υποδήλωνε ότι o Νίκος Παππάς δεν βρισκόταν εκεί μόνο ως πολιτικός προϊστάμενος της Ελληνικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Βρισκόταν λόγω της αδιάλειπτης μέριμνάς του για τα media.
Οι δορυφόροι απέβησαν τελικώς άχρηστοι. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να καταφύγει στις επίγειες μεθόδους –τις οποίες καθιέρωσε ο Παππάς– προκειμένου να υποδείξει τον εσωτερικό, αυτή τη φορά, εχθρό: το παλιό πολιτικό σύστημα και –ποιον άλλον;– τα media.
Ο Παππάς και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη λένε τώρα ότι έφταιξε που σαράντα χρόνια δεν είχε ολοκληρωθεί το Κτηματολόγιο. Δεν είχαν καταρτιστεί οι δασικοί χάρτες. Δεν είχε οριοθετηθεί ο αιγιαλός. Ποιος εμπόδισε τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να περατώσουν όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις;
Πάντως, όχι η επάρατη τρόικα. Το αντίθετο μάλλον ισχύει. Οι πρώιμοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στους κόλπους των δανειστών –εκείνοι που στο τέλος του 2014 δήλωναν απηυδισμένοι με τις παλινωδίες των παλαιών κομμάτων– είχαν ακριβώς αυτό το σκεπτικό: Μπορεί ο νέος (ο Τσίπρας) να το παίζει αντάρτης, αλλά θα τιθασευτεί· και θα κάνει όσα οι προηγούμενοι δεν τολμούσαν λόγω των συστημικών τους αγκυλώσεων.
Οι καλοπροαίρετοι Ευρωπαίοι περίμεναν ότι οι radicals του ΣΥΡΙΖΑ θα έσπαγαν τουλάχιστον τα ταμπού στη δημόσια διοίκηση. Δεν περίμεναν καρανικοποίηση –στυγνότερη από πριν κομματικοποίηση– του κράτους. Περίμεναν νέο θεσμικό υπόδειγμα. Δεν περίμεναν ότι η αριστερή κυβέρνηση θα έφτανε να απειλεί ότι οι δικογραφίες που η ίδια κινεί «δεν θα κλείσουν όμορφα» για τους αντιπάλους της (όπως «προειδοποιούσε» στο κύριο άρθρο της η προχθεσινή «Αυγή»).
Χωρίς τη δικαιολογία του εξωτερικού καταναγκασμού, η κυβέρνηση έπρεπε να στραφεί στα άλλα δοκιμασμένα σκιάχτρα. Το ερώτημα είναι πόσο πειστικό είναι το αφήγημα ότι «μας έκαψαν τα αυθαίρετα της Δεξιάς».
Ποιον φιλοδοξεί να πείσει ο Παππάς όταν ισχυρίζεται ότι τα ΜΜΕ συνωμοτούν κατά της κυβέρνησης; Ποια συνωμοσία χρειάστηκε τα πρώτα εικοσιτετράωρα για να σκηνοθετήσει η κυβέρνηση τον εαυτό της ως σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για τη διάσωση του πολιτικού του κεφαλαίου; Τι έριξε η διαπλοκή στο ποτήρι του Φώτη Κουβέλη ώστε να βγει μόνος και να εκδηλώσει την αγωνία του για τις επιπτώσεις της πυρκαγιάς στο προπαγανδιστικό πλάνο της καθαρής εξόδου;
Αυτή τη φορά, η καμπάνια κατά των εσωτερικών εχθρών δεν μπορεί παρά να απευθύνεται μόνο στο ακροατήριο που, λόγω της συνάφειάς του με το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, διψούσε ήδη για άλλοθι. Οι μπουλντόζες πουλάνε μόνο στους ήδη προσηλυτισμένους.
Πηγή: Καθημερινή
