Μιχάλης Τσιντσίνης
Οντως. Ο υπουργός Δικαιοσύνης θα μπορούσε να υπερασπίζεται το κράτος δικαίου. Θα μπορούσε να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των κρατουμένων απροσωπόληπτα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης θα μπορούσε να έχει τέτοια θεσμική αχρωματοψία, αν δεν ήταν ο Σταύρος Κοντονής.
Για τη δικαιολόγηση των μεταγωγών του Κουφοντίνα και του Χριστόδουλου Ξηρού, ο Κοντονής επικαλείται τα logistics του σωφρονιστικού συστήματος: τους μετακινούν για να κάνουν τον Κορυδαλλό κατάστημα κράτησης υποδίκων. Ακόμη κι αν ήθελε κάποιος να πιστέψει αυτή τη δικαιολογία, δεν του το επιτρέπει ο ίδιος ο υπουργός. Αν το ζήτημα είναι μόνο διοικητικό, αν η κυβέρνηση δεν εννοούσε να αναβαθμίσει ξενοδοχειακά την κράτηση του Κουφοντίνα μετάγοντάς τον στις αγροτικές φυλακές Βόλου, τότε σε τι χρειάζεται όλη αυτή η πολεμική πρόζα; Σε τι χρειάζονται οι κραυγές περί «ακροδεξιάς ψευδολογίας» και οι ειρωνικές προτροπές προς τον Μητσοτάκη να «θέσει υποψηφιότητα για φύλακας»;
Το ύφος προδίδει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα έχει υψηλή πολιτική φόρτιση. Είναι το ίδιο ύφος με το οποίο και στο παρελθόν, στις εξόδους του Κουφοντίνα από τη φυλακή, ο υπουργός είχε επιτεθεί στα θύματα της τρομοκρατίας –και συγκεκριμένα στην Ντόρα Μπακογιάννη– εντός της Βουλής.
Λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανασύρει τον Κουφοντίνα για να απεγκλωβιστεί από τον σάλο για τις πυρκαγιές. Είναι δύσκολο να υιοθετήσει κανείς αυτή την εκδοχή. Ο αντιπερισπασμός είναι ατελέσφορος – δεν αρκεί ένας εμφυλιακός εμπρησμός για να κρύψει την καταστροφή· και, κυρίως, είναι επιζήμιος για την κυβέρνηση – προσθέτει ένα μικρό στο μεγάλο πολιτικό κόστος.
Μερικές φορές το προφανές είναι πιο ακριβές. Τριάμισι χρόνια τώρα, η κυβέρνηση κρύβει πίσω από το σωφρονιστικό δίκαιο –το οποίο και η ίδια έχει χειρουργικά πειράξει– τη βούλησή της να ανταποκριθεί στα αιτήματα των κρατουμένων για τρομοκρατία. Ο χρόνος έχει αποκαλύψει τη συστηματικότητα αυτής της προσπάθειας.
Η μεταγωγή των δύο της 17Ν δεν είναι τάχα κάποιος τακτικός ελιγμός. Είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των διευθετήσεων, που μαρτυρούν ότι η μυθολογία της αριστερής ένοπλης βίας εξακολουθεί να ακτινοβολεί στον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ιδεαλιστές που παραστράτησαν, οι εγκληματίες που δεν είναι σκέτοι ποινικοί, επειδή έχουν ευγενή κίνητρα: Ολες αυτές οι δοξασίες εξακολουθούν να είναι ενεργές στη συνείδηση των πρωτοσυριζαίων, που νιώθουν ότι δίνουν εξετάσεις στον τρόπο με τον οποίο η εξουσία τους συμπεριφέρεται απέναντι στους ζηλωτές του ίδιου δόγματος. Απέναντι σε αυτούς που, σιωπηρά, αναγνωρίζονται ως αυτουργοί «πολιτικών» εγκλημάτων.
Δεν περίμενε κανείς το τελευταίο ρουσφέτι στον Κουφοντίνα για να δει αυτήν τη σχέση. Η σύμπτωση όμως είναι αποκαλυπτική: Την ώρα που αυτοδιαφημίζεται ως δύναμη κατεδαφίσεως του παρελθόντος, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει τις καθηλώσεις του στο παρελθόν. Επιδεικνύει ότι ακόμη αντλεί ιδεολογική τροφή από τη χωματερή της Ιστορίας.
Πηγή: Καθημερινή
