Μπορεί οι συντάξεις να έχουν περικοπεί σημαντικά, μπορεί το ΑΕΠ να είναι μειωμένο δραματικά, μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται πλέον πολύ υψηλά στους δείκτες φτώχειας, διατηρεί όμως την πρώτη θέση σε ό,τι αφορά τις συνταξιοδοτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Στα σχετικά στοιχεία της Eurostat αποτυπώνεται στην πραγματικότητα η παθογένεια του παρελθόντος σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό σύστημα, αλλά και το ζήτημα βιωσιμότητάς του αναφορικά με το μέλλον.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία της Eurostat οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας για συντάξεις στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν το 2015 στο 17,8% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. Το παραπάνω, βεβαίως, σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται σε υψηλές συντάξεις ανά δικαιούχο, αλλά σχετίζεται με τη δομή του ασφαλιστικού συστήματος, ένα σύστημα διανεμητικό και όχι αναδιανεμητικό, το οποίο λειτουργεί στρεβλά, καθώς υπάρχουν λίγοι εργαζόμενοι και πολλοί συνταξιούχοι.
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ιταλία, όπου το αντίστοιχο ποσοστό ήταν το 2015 16,5% και ακολουθούν η Γαλλία με 15% και η Πορτογαλία με 14,9%. Στην Ε.Ε. οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας για συντάξεις αντιστοιχούσαν το 2014 (αυτό είναι το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία) στο 13% του ΑΕΠ, όταν στην Ελλάδα ήταν 17,2%.
Το 2008 οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας για συντάξεις αντιστοιχούσαν στο 13,1% του ΑΕΠ και η Ελλάδα τότε βρισκόταν στην τέταρτη θέση της κατάταξης, με την Ιταλία να καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Παρά το μικρότερο σε σύγκριση με σήμερα ποσοστό συνταξιοδοτικών δαπανών, σε μια περίοδο μάλιστα που το ΑΕΠ ήταν υψηλότερο, η δαπάνη και το 2008 παρέμενε αναλογικά σε υψηλά επίπεδα στην Ελλάδα, απόρροια εν προκειμένω κυρίως των σημαντικών αυξήσεων που είχαν δοθεί στις συντάξεις τα προηγούμενα χρόνια, των υψηλών επικουρικών συντάξεων σε αρκετούς κλάδους, καθώς και των χαμηλών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης επίσης σε ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες.
Πηγή: Καθημερινή
