Νότης Παπαδόπουλος
Πότε θα γίνουν εκλογές;», μας ρωτούν καθημερινά οι πολίτες – «δεν μπορεί, κάτι περισσότερο θα ξέρετε εσείς». Αν και κανείς δημοσιογράφος δεν είναι σε θέση με βεβαιότητα να απαντήσει για τον χρόνο των επόμενων εκλογών –ούτε ο κ. Τσίπρας φαίνεται να έχει αποφασίσει ακόμη–, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία αυτή τη στιγμή για τη χώρα είναι η επόμενη μέρα μετά την κάλπη. Αν έχουμε μία από τα ίδια, θα είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να βγει στο ξέφωτο.
Προσέξτε. Γιατί οι ξένοι πλέκουν το εγκώμιο της κυβέρνησης Τσίπρα (π.χ. Μοσκοβισί) μετά –φυσικά– την κωλοτούμπα του Ιουλίου 2015; Μα γιατί πέρασε τα πιο σκληρά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που του ζήτησαν οι δανειστές, χωρίς αντιρρήσεις και χωρίς να υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα στη Βουλή και καμία σοβαρή αντίδραση στην κοινωνία. Ούτε αγανακτισμένοι, ούτε διαδηλώσεις, ούτε ξύλο στους δρόμους. Τα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου που χτύπησαν κυρίως τη μεσαία τάξη αλλά και χαμηλόμισθους -χαμηλοσυνταξιούχους εφαρμόστηκαν χωρίς να ανοίξει μύτη, γιατί οι διαδηλωτές και οι διαμαρτυρόμενοι είχαν στενή σχέση ή στήριζαν την κυβέρνηση Τσίπρα.
Την επομένη των εκλογών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κατά πάσα πιθανότητα κυβέρνηση της χώρας θα αναδειχθεί η Ν.Δ. (είτε αυτοδύναμη είτε σε συνεργασία με κάποιο μικρότερο κόμμα). Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αγανακτισμένοι του θα βρεθούν εκτός εξουσίας και οι διαμαρτυρίες θα είναι πάλι σε ημερήσια διάταξη, ενώ η φράση του Μάο που συχνά επαναλαμβάνεται από τον Τσίπρα –«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»– θα αποκτήσει και πάλι νόημα. Ωστόσο, η χώρα θα πρέπει –με βάση όσα συμφώνησαν οι κ. Τσίπρας- Καμμένος με τους δανειστές– να πετυχαίνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ (δηλαδή σχεδόν 6,5 δισ. ευρώ τον χρόνο) έως το 2022 και 2,2% του ΑΕΠ (δηλαδή 4 δισ. ευρώ τον χρόνο) έως το 2060! Αλλά και να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις (περικοπές σε σπάταλους τομείς του Δημοσίου) και τις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ συγχρόνως να προσελκύει σημαντικές επενδύσεις από το εξωτερικό που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη.
Οι πρωτοφανείς αυτές επιδόσεις –ανέφικτες για χώρες πολύ ισχυρότερες οικονομικά από την Ελλάδα– δεν μπορούν να επιτευχθούν παρά μόνο μέσα από κάποιου είδους ανακωχή κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, αν όχι συνεργασία στα μεγάλα θέματα της οικονομίας και διακυβέρνησης της χώρας. Οι ακραίες απειλές Τσίπρα εναντίον όσων επιχειρηματιών ενδιαφέρονταν το 2014 να ρίξουν χρήματα στην ελληνική οικονομία (τους χαρακτήριζε «πλιατσικολόγους που θα έρθουν να κερδοσκοπήσουν όσο μπορούν από τον δημόσιο πλούτο») θα είναι απολύτως καταστροφικές στο σκηνικό που θα διαμορφωθεί στη χώρα μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου. Η απόφαση του κ. Μητσοτάκη να υπερψηφίσει την πρόταση της κυβέρνησης για κατάτμηση της Β΄ Αθηνών –σημαντική κίνηση προόδου για την πολιτική εκπροσώπηση στη χώρα– αποτελεί ένα παράδειγμα συνεννόησης κυβέρνησης – αντιπολίτευσης για το καλό της χώρας. Και πρέπει να γίνει κανόνας σε θεσμικά θέματα. Αντίθετα, η ισοπεδωτική αντιπολίτευση για το κομματικό και μόνον συμφέρον θα οδηγήσει σε νέα αδιέξοδα την επομένη των εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Πηγή: Καθημερινή
