Άγγελος Στάγκος
Οσα προηγήθηκαν και όσα ακολουθούν την ανακοίνωση περί συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ αποδεικνύουν για άλλη μία φορά πόσο δύσκολη και περίπλοκη περιοχή παραμένουν τα Βαλκάνια, με τους εθνικισμούς και τους φόβους του παρελθόντος να παραμένουν ενεργοί και σήμερα. Ειδικά στη Μακεδονία, που ως γεωγραφικός χώρος είναι ιδιαίτερα φορτισμένος λόγω της ιστορίας της, της παρουσίας διαφόρων εθνοτήτων και των τραυματικών μνημών που ακολουθούν. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη συμφωνία αφορά ουσιαστικά τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί προκειμένου να ολοκληρωθεί και να υπάρξει κάποια στιγμή… συμφωνία.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι πρόκειται για συμφωνία υπό αίρεση, αφού η ελληνική Βουλή θα κληθεί να την κυρώσει αν και όταν η άλλη πλευρά εκπληρώσει «τα προαπαιτούμενα», όπως υπογράμμισε με έμφαση ο Αλ. Τσίπρας στο διάγγελμά του. Ωστόσο, είναι επίσης γεγονός ότι σε διεθνές επίπεδο η υπογραφή της από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών παρουσία των Α. Γκουτιέρες του ΟΗΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι της Ε.Ε., ίσως και του Γ. Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ, αλλά και υπό τα χειροκροτήματα όλης της Δύσης, παράγει άμεσα αποτελέσματα, πέραν της ονομασίας. Πολύ δύσκολα θα μπορεί η Αθήνα να ανατρέψει τη διαδικασία ένταξης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αν η άλλη πλευρά δεν εκπληρώσει στο ακέραιο τους όρους της συμφωνίας.
Η κάθε συμφωνία περιλαμβάνει την έννοια του συμβιβασμού –με εξαίρεση περιπτώσεις συντριπτικής νίκης ή καθολικής ήττας της μιας πλευράς– αλλά είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι η ελληνική πλευρά παραχώρησε την εθνότητα, που ασφαλώς θα καταλήξει στον όρο «Μακεδόνας» στην καθημερινή χρήση, ενώ δεν θα είναι εύκολο το κλείσιμο της εκκρεμότητας των εμπορικών σημάτων. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι το θέμα αναδεικνύεται σε μείζονος σημασίας στο εσωτερικό και των δύο χωρών, παρά την εξόφθαλμη παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι ο διεθνής παράγοντας συμμετείχε ενεργά στη διατύπωση της συμφωνίας και θα κάνει τα πάντα, ειδικά στην ΠΓΔΜ, για να ξεπεραστούν οι αντιδράσεις.
Αντικειμενικά, το κλείσιμο αυτού του «μετώπου» είναι θετικό βήμα για την Ελλάδα. Ομως, η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι μπορεί για να προκαλέσει πολιτική θύελλα με τις μεθοδεύσεις της, σε σημείο που να απειλείται η χώρα με ένα νέο διχασμό. Δεν θέλησε να εξασφαλίσει στοιχειώδη συναίνεση, αντίθετα επιχείρησε να προκαλέσει προβλήματα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, είπε πολλά ψέματα για να λασπώσει προηγούμενες κυβερνήσεις, μεθόδευσε τα χρονοδιαγράμματα ώστε μέχρι να έλθει η συμφωνία για κύρωση στη Βουλή να δίνει τη δυνατότητα στον Π. Καμμένο να διακηρύσσει την αντίθεσή του, χωρίς να διαχωρίζει τη θέση του και φρόντισε η ανακοίνωση της κατ’ αρχήν συμφωνίας να συμπέσει με την ψήφιση του… πολυνομοσχεδίου.
Ενδεχομένως, πολλά θα συμβούν ώς την ώρα που η συμφωνία θα φτάσει για κύρωση στη Βουλή. Οταν όμως φτάσει, θα σηματοδοτήσει και εκλογές, δυστυχώς μέσα σε απολύτως διχαστικό κλίμα. Οπως ακριβώς το σχεδίασε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: Καθημερινή
