Μαρία Κατσουνάκη
«Πάμε πάμε!», ακούγεται στο βίντεο η φωνή ενός εκ των συμμετεχόντων στην τακτική επίσκεψη του «Ρουβίκωνα» σε συμβολαιογραφείο, στο κέντρο της πόλης. Ο επιτακτικός τόνος προέτρεπε σε επίσπευση των εργασιών. Πράγματι, ήταν σε φόρμα, απέδωσαν μέσα σε ένα, περίπου, λεπτό: με βαριοπούλες έσπασαν τζάμια, υπολογιστές και αποχώρησαν. Στο ίδιο βίντεο ακούγεται και η, σχεδόν απολογητική, φωνή εργαζομένου στο συμβολαιογραφείο: «παιδιά δεν κάνουμε πλειστηριασμούς» να επαναλαμβάνει τη φράση περισσότερες από μία φορές. Προσέθεσε, μάλιστα και «έχουμε στείλει σχετική ανακοίνωση», θέλοντας μάλλον να ενισχύσει τη θέση του, αποτρέποντας το αναπότρεπτο. Υπάρχει καταγεγραμμένη και η απάντηση ενός εκ των «παιδιών» «άσ’ τα αυτά, έχετε κάνει δεκάδες», ενώ διαλύει ένα τελευταίο τζάμι κατά την έξοδό του.
Η εικόνα διαθέτει κάτι κακοπαιγμένα κωμικό, αν παραγνωρίσει κανείς την αγωνία των εργαζομένων, τον κυνισμό των «παιδιών» και την παγίωση μιας κατάστασης. Την ανεμπόδιστη καταστροφή χωρίς ενδιάμεσα φίλτρα. Η πολιτεία ανέχεται, η Δικαιοσύνη αδυνατεί, η κοινωνία ακολουθεί, ο «Ρουβίκωνας» προελαύνει.
Ο διάλογος ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα δηλώνει και κάτι ακόμη: τη μοιρολατρικά αναμενόμενη, πλέον, επίθεση της «ομάδας» στα συμβολαιογραφεία. Η αντίδραση του εργαζομένου υποκρύπτει και την ασυνείδητη αποδοχή, στην αντιστροφή της φράσης που δεν εκστομίστηκε: «Εάν κάναμε πλειστηριασμούς, θα ήσαστε δικαιολογημένοι. Αλλά δεν κάνουμε, οπότε γιατί τα σπάτε;».
Οταν η βία γίνεται τυφλοσούρτης και καταπατά τον χώρο που ανήκει στη νομιμότητα, εκείνη σφυρίζει αδιάφορα και μετακινείται λίγο πιο εκεί για να μην «ενοχλεί», τότε το χειρότερο είναι ήδη καθ’ οδόν. Τι εγγυάται ότι ο επόμενος «διάλογος» δεν θα εκτραχυνθεί, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται; Εφόσον αυτός που οφείλει να είναι εγγυητής της ομαλότητας ή κάνει ότι δεν βλέπει ή πραγματικά δεν βλέπει, εφόσον ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινωνίας δεν βρίσκουν τίποτα μεμπτό σε παρόμοιες καταδρομικές επιθέσεις. Κι ενώ η κυβέρνηση μετακινεί διαρκώς τα όρια της ανομίας, εκείνη οργανώνεται, βρίσκει μιμητές.
Στις αρχές της εβδομάδας ο πρωθυπουργός με βίντεο μάς ενημέρωνε ότι «από τον φόβο περνάμε στην κανονικότητα» και ότι βαδίζουμε πια σταθερά «σε μια χώρα κανονική». Γι’ αυτό, μάλλον, έσπευσε και ο «Ρουβίκωνας» να γυρίσει το δικό του βίντεο, μήπως και, εκ παραδρομής, εξαιρεθεί από την πρωθυπουργική κανονικότητα.
Πηγή: Καθημερινή
