Πάσχος Μανδραβέλης
Οργή, λέει, επικρατεί στην ηγεσία της Εκκλησίας για το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου Παιδείας και –φευ, λες και είμαστε στο Ιράν– Θρησκευμάτων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του κ. Απόστολου Λακασά (Καθημερινή 17.4.2018), η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας και «ζητεί να κριθούν αντισυνταγματικές οι διατάξεις που περιλαμβάνονται στο Προεδρικό Διάταγμα (18/2018) για το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου». Συγκεκριμένα, στο οργανόγραμμα δεν περιλαμβάνεται ως αποστολή του υπουργείου η «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης». Επίσης, η Εκκλησία υποστηρίζει ότι με το Π.Δ. δίνονται αρμοδιότητες στη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων «για την άσκηση εποπτείας και συνδιοίκησης στην Εκκλησία επί θρησκευτικών και εκκλησιαστικών ζητημάτων» (…) Εκκλησιαστικές πηγές αναφέρουν ότι «δεν μπορεί η πολιτεία να αποφασίζει για την Εκκλησία χωρίς την Εκκλησία».
Γιατί δεν μπορεί; Δεν αποφασίζει η κυβέρνηση για του δήμους χωρίς την ΚΕΔΕ; Η αλήθεια είναι ότι όποιος πληρώνει οργανώνει. Μπορεί να το κάνει για θεμιτούς σκοπούς· να μη διασπαθίζονται και ενθυλακώνονται από επιτήδειους τα χρήματα που δίνει. Μπορεί να το κάνει και για αθέμιτους· για να χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς των κατ’ όνομα αυτοδιοικούμενων οντοτήτων για μικροπολιτικούς σκοπούς. Γι’ αυτό πολλοί ζητούν τον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους. Είναι προϋπόθεση για τον χωρισμό Εκκλησίας – οργανογράμματος του υπουργείου Παιδείας και για το καλό της Εκκλησίας. Δεν μπορεί ένας οργανισμός να έχει απλωμένο το χέρι στην επαιτεία και το άλλο υψωμένο σε γροθιά. Αυτό μόνο στα προεκλογικά όνειρα του ΣΥΡΙΖΑ γινόταν, τότε που ζητούσε λεφτά από τους εταίρους χωρίς μέτρα και εποπτεία. Το πρόβλημα, όμως, με την Εκκλησία είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και θέλει να πληρώνεται από το κράτος, και δεν θέλει την εποπτεία του (έστω για να ξέρουν οι φορολογούμενοι τι γίνονται τα λεφτά τους), και θέλει να ορίζει την πολιτική αυτών που την πληρώνουν σε ευρύτερα της λειτουργίας της ζητήματα.
Είναι θεμιτή η άποψη ότι η Εκκλησία συμβάλλει στην ηθική διαπαιδαγώγηση, παρά τα πολλά σκάνδαλα στους κόλπους της διαχρονικώς. Εξίσου θεμιτές όμως είναι και οι απόψεις των άλλων που πιστεύουν ότι η θρησκευτική κατήχηση βλάπτει την πνευματική ολοκλήρωση των ανθρώπων. Το θέμα όμως είναι ότι οι πρώτοι πληρώνονται και από τους δεύτερους για να προπαγανδίζουν την άποψή τους. Οι δεύτεροι όχι μόνο δεν έχουν στον έφορο μοίρα, πρέπει να υφίστανται και τον σφιχτό εναγκαλισμό του κράτους με την Εκκλησία. Γι’ αυτό είναι πάντα επίκαιρη η ρήση του Ιησού «απόδοτε ουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Ετσι και ισοπολιτεία θα υπάρξει και δεν θα ανησυχεί η εκκλησιαστική ιεραρχία για τα οργανογράμματα της πολιτείας…
Πηγή: Καθημερινή
