Μαρία Κατσουνάκη
Μια συναλλαγή ρουτίνας με το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να εξελιχθεί σε οδύσσεια παραλογισμού. Τίποτα πρωτότυπο στη διαπίστωση. Η διόγκωση των προβλημάτων στην αμεταρρύθμιστη δημόσια διοίκηση κρατάει, με αυξομειώσεις, δεκαετίες. Ομως, αθροίζοντας τα πρόσφατα δεδομένα, κατρακυλάμε χωρίς φρένα στο ’80, «στην εποχή Κουτσόγιωργα», όπως επισημαίνει ένας από τους καλύτερους, στη χώρα, γνώστες του θέματος.
Δεν είναι μόνο οι πρόσφατες αιχμές από τις Βρυξέλλες «για την έλλειψη ανεξαρτησίας του ελληνικού Δημοσίου» και οι προειδοποιήσεις «κατά της πρακτικής τοποθετήσεων ημετέρων σε δημόσια αξιώματα» («Κ» 22/3). Η επιλογή των γενικών γραμματέων στα υπουργεία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: είτε σωστά είτε τηρώντας τους κανόνες στα χαρτιά και διορίζοντας τους «φίλους του υπουργού». Η δεύτερη εκδοχή θριαμβεύει.
Γιατί όμως η αποκομματικοποίηση του Δημοσίου όχι μόνο δεν προχωρεί αλλά τορπιλίζεται, διαλύοντας τις δομές του κράτους και υποθηκεύοντας τις δυνατότητες της επόμενης κυβέρνησης; Για τον ίδιο λόγο, μάλλον, που δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις και οι ψηφιακές στρατηγικές.
Η αδράνεια στην οποία έχει βυθιστεί ο δημόσιος τομέας δεν συμβαίνει από αδιαφορία ή έλλειψη σχεδιασμού. Τουναντίον. «Αν η φαιά ουσία που καταναλώνουν για το πώς θα παρακάμψουν τη νομιμότητα και θα εξαντλήσουν όλες τις πηγές προσλήψεων, διοχετευόταν στη διακυβέρνηση της χώρας, τα αποτελέσματα θα ήταν εντυπωσιακά», σχολιάζει κατ’ εξοχήν αρμόδιος.
Οι δυνατότητες για να περισταλούν οι δαπάνες του Δημοσίου είναι μεγάλες. Πιλοτικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε σε τρία υπουργεία τον περασμένο χρόνο, με προτροπή υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, εξοικονόμησε 300 εκατ. ευρώ, «χωρίς να ανοίξει ρουθούνι». Το αποτέλεσμα αυτό σχεδόν θάφτηκε…
Τι απομένει; Σπατάλη, διορισμοί, ορισμένοι που δουλεύουν και συντηρούν τον αυτοματισμό των υπηρεσιών, κανείς δεν ελέγχει κανέναν, μια διοίκηση που διογκώνεται σε προσωπικό και μισθολογικό κόστος, κανένας ουσιαστικός εκσυγχρονισμός.
Η απροθυμία (για να το θέσουμε κομψά) της κυβέρνησης να ενισχύσει την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και η κυριαρχία της αναξιοκρατίας, όσο «δεδομένα» θεωρούνται άλλο τόσο καταστροφικά εκδηλώνονται· όλο και σε μεγαλύτερο βάθος. Ο υπόλοιπος κόσμος προχωρεί ταχύτατα. Η Εσθονία καμαρώνει για τις επιδόσεις της στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Η Ελλάδα παραμένει η χώρα όπου ένα πιστοποιητικό μπορεί να πηγαινοέρχεται ανάμεσα στις υπηρεσίες με τα λάθη να πολλαπλασιάζονται αντί να διορθώνονται. Παραμένει η χώρα στην οποία το λάθος επαναλαμβάνεται, αποτελώντας τη μόνη, αδιατάρακτη, κανονικότητα.
Πηγή: Καθημερινή
