Γιώργος Παπαχρήστος
Το προδιαγεγραμμένο φιάσκο με τις παραπομπές δέκα πολιτικών της αντιπολίτευσης για το σκάνδαλο της Novartis δεν ολοκληρώνει απλώς μια μικρή περίοδο κατά την οποία η πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα χτύπησε «κόκκινο».
Σηματοδοτεί παράλληλα την έναρξη μιας μεγάλης περιόδου ανυποληψίας της κυβέρνησης Τσίπρα, την οποία κανείς πλέον δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να εμπιστεύεται. Διότι αν η κυβέρνηση αυτή, με τόση ευκολία, χωρίς στοιχεία και χρησιμοποιώντας τρεις κουκουλοφόρους μάρτυρες, μπορεί να απαγγέλλει ατιμωτικές κατηγορίες και να φέρνει αντιμέτωπους με το Ειδικό Δικαστήριο δύο πρώην πρωθυπουργούς, έναν πρώην αντιπρόεδρο κυβέρνησης, τον επίτροπο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας και πέντε πρώην υπουργούς, διερωτάται κανείς ποιος μπορεί να την εμπιστεύεται όταν ζητεί συναίνεση για άλλα θέματα κεντρικής πολιτικής διαχείρισης.
Πώς μπορεί, ας πούμε, να εμπιστευθούν τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του τα κόμματα της αντιπολίτευσης όταν τα καλεί για να τα ενημερώσει κατόπιν εορτής για την πορεία των εθνικών θεμάτων; Ή πώς είναι δυνατόν κόμματα της αντιπολίτευσης να απευθύνονται στον Πρωθυπουργό και να του ζητούν να συναινέσει πότε στη συγκρότηση του (απολύτως απαραίτητου υπό τις σημερινές συνθήκες) Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και πότε στην έναρξη μιας μίνι αναθεωρητικής διαδικασίας για το Σύνταγμα;
Μοιάζει φαιδρό και σίγουρα εκτός λογικής. Οταν είναι γνωστό ότι έχει στο γραφείο του εδώ και ενάμιση χρόνο την πρόταση για το Συμβούλιο, αλλά ουσιαστικά την έχει απορρίψει. Και όταν με τυμπανοκρουσίες έχει ο ίδιος ξεκινήσει – για καθαρά μικροκομματικά οφέλη – τον διάλογο για τη συνταγματική αναθεώρηση με εντελώς εξωθεσμικό τρόπο και χωρίς τη συμμετοχή της αντιπολίτευσης.
Η ανυποληψία που χαρακτηρίζει τις σχέσεις του με την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, δεν μπορεί με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο να παραβλεφθεί. Και ειδικά η Κεντροαριστερά, όπως αυτή εκφράζεται, είτε κομματικά είτε κάτω από την ομπρέλα του Κινήματος Αλλαγής, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική, όταν είναι γνωστό με ποιον έχει να κάνει και σε τι αποσκοπεί κάθε φορά που απλώνει το χέρι προς το μέρος της. Κάθε πρότασή της προς εκείνον δημιουργεί σύγχυση στην εκλογική της βάση και σοβαρά ερωτηματικά. Ειδικά τώρα που είναι ολοφάνερο πια ότι για το μόνο που ενδιαφέρεται ο κ. Τσίπρας είναι η διασφάλιση της παραμονής του στην εξουσία…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
