Γιούλη Επτακοίλη
Πριν από λίγα χρόνια, στο πλαίσιο μιας σειράς τηλεοπτικών ρεπορτάζ, είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετούς νέους, δυναμικούς, αισιόδοξους μέσα στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα ανθρώπους, από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη και από την Ηπειρο μέχρι τα νησιά των Κυκλάδων, που αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, τολμώντας κάτι εντελώς καινούργιο.
Μορφωμένοι άνδρες και γυναίκες, με γερά πτυχία και μεταπτυχιακά, κοσμοπολίτες και γνώστες νέων τεχνολογιών, που αναζητώντας διέξοδο και ένα καλύτερο μέλλον, ξεκίνησαν να δραστηριοποιούνται στον πρωτογενή τομέα. Γνώρισα βιολόγο με θερμοκήπια τομάτας που παράτησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό χωριό, ψυχολόγο – παραγωγό βιολογικού μελιού, διαφημίστρια που ασχολήθηκε με την καλλιέργεια αρωματικών φυτών και ξύπναγε αχάραγα για να πηγαίνει στις λαϊκές αγορές. Κόντρα στον φόβο της κρίσης που είχε οδηγήσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε δημιουργική παραλυσία, συνάντησα αρκετούς νέους που τόλμησαν να αλλάξουν το μοντέλο εργασίας τους αλλά και ζωής τους. Είτε αξιοποιώντας πατρογονικές παρατημένες εκτάσεις είτε αγοράζοντας φθηνή γη σε περιοχές της περιφέρειας που είχαν εγκαταλειφθεί.
Ηταν μια συγκινητική και ελπιδοφόρα προσπάθεια. Και σίγουρα μια προσπάθεια που στα πρώτα της τουλάχιστον βήματα είχε την ανάγκη από ένα δίχτυ προστασίας με τη σφραγίδα της πολιτείας. Θυμάμαι πολύ καλά, λοιπόν, την προκήρυξη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που το 2014 καλούσε τους νέους να γίνουν αγρότες, υποσχόμενο σοβαρή οικονομική στήριξη αλλά και εκπαίδευση. Και θυμάμαι διάφορες συζητήσεις που είχα κάνει με ανθρώπους που σκέφτηκαν να επενδύσουν εκεί το μέλλον τους, την ενέργειά τους, τους κόπους τους.
«Η προσπάθεια για την ηλικιακή ανανέωση της ελληνικής υπαίθρου αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά», δήλωνε τότε ο υπουργός. «Οι νέοι παραγωγοί είναι το μέλλον και η ελπίδα για την ελληνική γεωργία και η συμμετοχή τους στον πρωτογενή τομέα, μέσα από το πρόγραμμα Νέων Αγροτών, συμβάλλει καθοριστικά στο ζωντάνεμα της υπαίθρου, ενισχύει τη ρευστότητα σε διαπεριφερειακό επίπεδο και δυναμώνει τις βάσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Με τους νέους αγρότες είμαστε συνοδοιπόροι…», έλεγε μεταξύ άλλων.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, μαθαίνουμε από τα ρεπορτάζ ότι οι νέοι αγρότες δεν έχουν «συνοδοιπόρους», πορεύονται μόνοι τους. Περισσότεροι από οκτώ χιλιάδες δεν έχουν εισπράξει ακόμη τα χρήματα που δικαιούνται, με αποτέλεσμα να έχει εκτροχιαστεί ο προγραμματισμός τους, να έχουν «παγώσει» όποια σχέδια για εξέλιξη ή ανάπτυξη.
Υπάρχει, όμως, και κάτι χειρότερο από την εγκληματική ασυνέπεια της πολιτείας. Ο προσβλητικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται την έννοια της εκπαίδευσης. «Πήγαμε σε ένα συσκευαστήριο πορτοκαλιού στον Πύργο, ένα κλειστό μισοεγκαταλελειμμένο μέρος, μπήκαμε και βγήκαμε», έλεγε σε χθεσινό ρεπορτάζ της «Κ» ένας νέος αγρότης. Η εγκατάλειψη αυτών των ανθρώπων, είναι εντέλει πολιτική επιλογή.
Πηγή: Καθημερινή
