Σάκης Μουμτζής
Ο σκηνοθέτης βρίσκεται στο σήμερα. Οι οκτώ που συνελήφθησαν για τον προπηλακισμό του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, Δημήτρη Μπουραντώνη, τον Οκτώβριο του 2020 –και οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί για κακουργήματα– ακόμη δεν δικάστηκαν. Αυτή είναι η μισή είδηση. Η άλλη μισή –που έχει και το ζουμί– είναι πως οι πέντε εξ αυτών απαλλάχθηκαν με βούλευμα και οι τρεις τελικά θα δικαστούν σε επτά μήνες για πλημμελήματα· δηλαδή, τα κακουργήματα μέσα στο διάβα του χρόνου εξαϋλώθηκαν.
Τώρα ο σκηνοθέτης στρέφει την κάμερά του στον μακρινό Οκτώβριο του 2020, με την κατάλληλη επαναστατική μουσική υπόκρουση. Πάνω από δέκα νεαροί έχουν περικυκλώσει τον ατυχή πρύτανη, έχουν κρεμάσει στον λαιμό του μια μικρή ταμπέλα που γράφει «αλληλεγγύη στις καταλήψεις», ενώ κάποιος απαθανατίζει ψηφιακά τη σκηνή. Μάλιστα, ομολογούν –μάλλον υπερηφανεύονται– πως «ο βανδαλισμός και η εκκένωση του γραφείου του Μπουραντώνη είναι μια απάντηση… στην εκκένωση των δικών μας χώρων», καθώς τα «παιδιά» θέλουν πανεπιστήμια χωρίς καμιά επιτήρηση. Η σκηνή είναι προσβλητική για την πολιτεία, για την παιδεία, για τον πολιτισμό μας.
Ο σκηνοθέτης συνεχίζει με την κάμερά του στραμμένη στο παρελθόν. Αυτό το συμβάν έγινε γνωστό ύστερα από λίγες ημέρες, όχι από καταγγελία του θύματος, αλλά από την ανάρτηση στο Διαδίκτυο του συμβάντος από τους θύτες. Προφανώς, ενθουσιασμένοι με το επαναστατικό κατόρθωμά τους το κοινοποίησαν, προσβάλλοντας διπλά την προσωπικότητα του ατυχούς πρύτανη. Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως τον Οκτώβριο του 2020 η κυβέρνηση ήταν πανίσχυρη σε όλα τα επίπεδα και το αίτημα για την τήρηση των νόμων και την επιβολή της τάξης ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ετσι, αυτή η πράξη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και την απαίτηση οι δράστες να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Υπήρχε κλίμα οργής.
Τώρα ο σκηνοθέτης μας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. Δεν γνωρίζει τι συνέβη μεταξύ του 2020 και του 2024. Δεν γνωρίζει πώς και γιατί πράξεις που τότε χαρακτηρίστηκαν κακουργηματικές σήμερα μετατράπηκαν σε πλημμελήματα, και πώς γίνεται συλληφθέντες και παραπεμφθέντες να απαλλάσσονται τώρα διά βουλεύματος. Η απορία του σκηνοθέτη είναι: Αφού συμμετείχαν στον προπηλακισμό του πρυτάνεως –διαφορετικά δεν θα συλλαμβάνονταν– γιατί απαλλάχθηκαν; Πώς θα το παρουσιάσει ο σκηνοθέτης μας στο κοινό του; Και ο σεναριογράφος δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Tι εκδοχή να του προτείνει; Τους γονείς των δραστών να κλαίγονται στον εισαγγελέα; Ή το θύμα να ζητάει την επιείκεια για τους θύτες, ώστε να μην έχει και άλλα μπλεξίματα; Ή μήπως υπάρχει ανεπάρκεια τεραστίων διαστάσεων στη δικανική κρίση των δικαστικών λειτουργών; Δεν μπορεί, κάτι απ’ όλα συμβαίνει, κάτι που ουσιαστικά οδηγεί στην ατιμωρησία και στην αποθράσυνση των ομοϊδεατών τους. Πέντε απαλλαγές και τρεις παραπομπές για πλημμελήματα είναι ένα καλό κίνητρο για τη συνέχιση των «λαϊκών αγώνων».
Κάπου εδώ ο σκηνοθέτης, απογοητευμένος, βάζει τη λέξη «τέλος».
Πηγή: Καθημερινή
