Νίκος Κωνσταντάρας
Και οι τελευταίοι που ίσως πίστευαν ότι τα μέλη της κυβέρνησης είχαν καλές προθέσεις, αλλά η άγνοια κινδύνου και η απειρία οδήγησαν στο να προκαλούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυναν, θα πρέπει να έχουν καταλάβει το μέγεθος της πλάνης τους. Η υπόθεση Novartis αναδεικνύει τον κυνισμό ανθρώπων που δεν υπολογίζουν το κόστος των πράξεών τους στη δημόσια ζωή. Η εμμονή στη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων, η συμφεροντολογική επιλογή στόχων, η κατάχρηση κρατικών μηχανισμών και ο συντονισμένος πόλεμος προπαγάνδας δείχνουν ότι η εκστρατεία είχε συγκεκριμένους στόχους.
Αντί να συνεχίζουν το θέατρο ότι είναι ιδεαλιστές που από άγνοια πιάστηκαν στα γρανάζια της πραγματικότητας (οι «αυταπάτες» που ομολόγησε κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας), οι κυβερνητικοί εταίροι σήμερα φαίνεται να υιοθετούν πρακτικές παρακράτους. Χωρίς να μπούμε στις λεπτομέρειες της υπόθεσης Novartis –όπως, εξάλλου, και ο πρωθυπουργός και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησής του τις παρέλειψαν–, μπορούμε να διακρίνουμε τις παραμέτρους μιας απάτης. Οι κυβερνητικοί ομιλητές στη Βουλή θεώρησαν ότι επαρκεί η καταγραφή των χρόνιων παθήσεων στον χώρο της Υγείας για να δικαιολογήσει ό,τι πράττουν. Εάν, όμως, προτεραιότητά τους ήταν η κάθαρση και η εύρυθμη λειτουργία του συστήματος υγείας, θα επένδυαν τόσο πολιτικό κεφάλαιο στον πόλεμο εναντίον συγκεκριμένων αντιπάλων με κύριο επιχείρημα ότι κάποιος έπρεπε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για όσα έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες; Εάν ευσταθεί η καταγγελία του Π. Πολάκη ότι μεταξύ 1991 και 2010 δαπανήθηκαν 260 δισ. ευρώ στην Υγεία και ότι απ’ αυτά τα 85 δισ. ήταν «μαύρο» χρήμα, πώς επελέγησαν 10 άνθρωποι να σπιλωθούν βάσει αμφίβολης εγκυρότητας μαρτυριών και διαδικασιών; Μήπως η γενική εικόνα χρησιμοποιείται κυρίως για να «εξουδετερωθούν» άνθρωποι που είτε υπήρξαν ισχυροί αντίπαλοι είτε θα μπορούσαν να εμφανιστούν ως αξιόπιστοι αντίπαλοι στο μέλλον, ενώ αγνοήθηκαν επιμελώς σύμμαχοι και πιθανοί συνοδοιπόροι;
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος ύστερα από μια ζωή στην υπηρεσία της Δικαιοσύνης αναγκάστηκε να υπερασπιστεί την τιμή του στη Βουλή προχθές, μίλησε για πολλούς από εμάς. «Στην αρχή αιφνιδιάστηκα», είπε. «Τώρα, όμως, κατακλύζομαι από αισθήματα οργής, αγανάκτησης και απογοήτευσης». Οταν και οι καλοπροαίρετοι αισθάνονται έτσι, σε τι μπορεί μια κυβέρνηση να προσδοκά; Εκτός εάν τρέφει την αυταπάτη ότι αυτή θα αντέξει στο δηλητήριο που σκορπάει.
Πηγή: Καθημερινή
