Στέφανος Κασιμάτης
Είναι η κατάσταση που λέμε «από άλλο ανέκδοτο». Σαν να παρακολουθείς μια φρικτή πολεμική σκηνή, με εκρήξεις, πυροβολισμούς, κραυγές, οιμωγές, λάσπη, αίματα, εντόσθια (ανθρώπινα ασφαλώς) και, ξαφνικά, εμφανίζεται μέσα στο χάος, ελαφρώς σαστισμένος στην αρχή, ένας άσχετος κυνηγός. Προσοχή, όχι σαν κάτι δικούς μας κυνηγούς, που όχι σπανίως περνούν ο ένας τον άλλον για αγριογούρουνο και πυροβολούνται μεταξύ τους. Κυριλέ κυνηγός: καλοραμμένο τουίντ σακάκι, φουλάρι από μέσα και από πάνω κάπα Dak’s (από τις παλιές, που δεν βγαίνουν πια). Eνας από αυτούς που κρατούν το δίκαννο ως αξεσουάρ και σύμβολο κοινωνικής θέσης και οι οποίοι, το πολύ πολύ, να την ανάψουν σε κανέναν ασβό. (Και πάλι, μόνον αν ο ασβός είναι ετοιμοθάνατος, επειδή τον πάτησε αυτοκίνητο, που το οδηγούσε ένας άχρηστος ο οποίος δεν έμαθε ότι δεν πρέπει να αφήνει μισές δουλειές. Για να τον λυτρώσει, δηλαδή, από το μαρτύριό του…)
Τόσο παράταιρο, τόσο άσχετο ήταν το ειδησάριο που γενικώς διέλαθε μέσα στον παροξυσμό της εβδομάδας. Τόσο πολύ εκτός τόπου και χρόνου ήταν, ώστε μου τράβηξε την προσοχή. Διότι με Novartis, Μακεδονικό και κρίση στα Ελληνοτουρκικά να εξελίσσονται ταυτοχρόνως, δεν είναι μικρό πράγμα ο Αρχιεπίσκοπος να επαναφέρει με δηλώσεις του το (φλέγον) θέμα… του βιβλίου των Θρησκευτικών! Ο Μακαριώτατος θα επέλεξε με ιδιαίτερη περίσκεψη τη στιγμή, δεν αμφιβάλλω, προκειμένου να μην περάσει απαρατήρητο το μήνυμά του από την κοινωνία. Ισως επεδίωξε κιόλας τη σύνδεση του θέματος των βιβλίων με το κύμα του συλλαλητηρίου. Ισως πάλι, απλώς να πίστεψε ότι θα τον πρόσεχαν, επειδή προσέφερε έναν ευχάριστο περισπασμό από άλλα ζοφερότερα. Γιατί όχι; Στο κάτω κάτω, η Εκκλησία ήξερε τη showbiz και τους κανόνες της πολύ προτού τους μάθει η Πολιτική…
Εν πάση περιπτώσει, κάτι πήγε στραβά στον υπολογισμό και το μήνυμα είχε τον αντίκτυπο της αποφασιστικής αντίδρασης του Πρ. Παυλόπουλου όταν ο Κασιδιάρης χαστούκισε την Κανέλλη: σαν να μην υπήρξε ποτέ. Μήπως η γραμματεία δεν το οργάνωσε σωστά και το Αγιο Πνεύμα δεν ήταν παρόν στη σύσκεψη όπου ελήφθη η απόφαση «τώρα είναι ώρα να μιλήσουμε για Θρησκευτικά!»; Ο,τι και αν έφταιξε, σας μεταφέρω εγώ την ουσία του μηνύματος του Αρχιεπισκόπου: Το περιεχόμενο του βιβλίου των Θρησκευτικών που θα διδαχθεί στα σχολεία «πρέπει να φέρει τη σφραγίδα της Εκκλησίας ότι δεν είναι αντιορθόδοξο και αντιχριστιανικό». Αυτό.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Εκκλησία είναι ο αρχαιότερος εν ζωή θεσμός του Υπαρκτού Ελληνισμού. Ποιος άλλος μπορεί να δίνει άχρηστες μάχες οπισθοφυλακής (ειδικότητά μας σε κάθε πεδίο!) καλύτερα από την Εκκλησία; Ας είναι όπως ακριβώς θέλει η Εκκλησία το βιβλίο των Θρησκευτικών. Ούτως ή άλλως, πόσοι θα το διαβάσουν; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι μαθητές το παπαγαλίζουν όταν είναι απαραίτητο και μετά το ξεχνούν. Οταν μάλιστα αρχίζουν να σοβαρεύουν οι σπουδές, στην πορεία προς το πανεπιστήμιο, ούτε καν ασχολούνται με τα Θρησκευτικά. Κάποιους σοβαρά θρησκευόμενους, ναι, αυτούς τους απασχολεί αν το βιβλίο των Θρησκευτικών θα φέρει «τη σφραγίδα της Εκκλησίας ότι δεν είναι αντιορθόδοξο και αντιχριστιανικό». Πόσοι είναι αυτοί; Το δείχνει η κοσμοσυρροή στους ναούς τις Κυριακές…
Το μάθημα των Θρησκευτικών, μέσα στον σημερινό κόσμο και στις ανάγκες που γεννά, είναι περίπου ό,τι και η στρατιωτική θητεία για τον άνδρα, με τη διαφορά ότι γίνεται τμηματικά στη διάρκεια της σχολικής εκπαίδευσης. Κατά βάθος, ξέρεις ότι δεν σε αφορά. Βέβαια, ξεχνώ ότι η Εκκλησία ακολουθεί πολιτική αιωνιότητας. Το ίδιο δεν κάνει όμως και ο Υπαρκτός Ελληνισμός; Και αυτός υπάρχει, με όλη την ιδιαιτερότητα για την οποία τον ζηλεύουν και τον εποφθαλμιούν διεθνώς, επειδή τρέφεται από την ίδια αυταπάτη για τον χρόνο…
Πηγή: Καθημερινή
