Ζώης Τσώλης
Ο κόσμος της οικονομίας παρακολουθεί για μία ακόμη φορά άφωνος το ρεσιτάλ λαϊκισμού που αυτή τη φορά έχει στηθεί γύρω από την επίλυση ή όχι του θέματος της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων, ζήτημα το οποίο, θέλουν δεν θέλουν οι πολιτικοί, αποτελεί και το κλειδί για να γυρίσει σελίδα η χώρα μας και να αποκτήσει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στη Βαλκανική.
Οχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά. Να επιστρέψει, με άλλα λόγια, δυο δεκαετίες πριν, την εποχή που η Ελλάδα προετοιμαζόταν να υποδεχθεί το ευρώ, μια εποχή που οι πολιτικές τουλάχιστον εξελίξεις στην περιοχή περιστρέφονταν, αν όχι καθορίζονταν, από τις οικονομικές δυνάμεις και την ισχύ του τόπου.
Τότε, το 1998 – 1999, η Ελλάδα βρισκόταν στην πρώτη θέση από πλευράς ξένων επενδύσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Η κυβέρνηση Σημίτη, υλοποιώντας το δόγμα ότι μέσα από την ισχυρή οικονομία θα επιλυθούν πολιτικά ζητήματα, όχι μόνο παρότρυνε αλλά επιδότησε επενδυτικά σχέδια σε όλες τις βαλκανικές χώρες, αλλά ειδικά στα Σκόπια, τότε, το ύψος των άμεσων ελληνικών επενδύσεων υπερέβαινε τα 250 εκατ. δολάρια.
Εκτός από τον πετρελαϊκό τομέα, ελληνικές επενδύσεις έχουν πραγματοποιηθεί στη βιομηχανία τσιμέντου, στην καπνοβιομηχανία, στον κλάδο τροφίμων και ποτών, στο έτοιμο ένδυμα, με μεγαλύτερη από όλες τη συμφωνία εξαγοράς των διυλιστηρίων Okta και την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Θεσσαλονίκης – Σκοπίων.
Εξίσου σημαντικές είναι επενδύσεις για εξαγορές, όπως της εταιρείας τσιμέντων Usle από την Τιτάν, της Strumica Tabak από τη Michailides Tobacco, της Pivara Skopje από την Balkanbres Holding (joint venture της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας και της 3Ε) και τόσες άλλες, από τα μάρμαρα και τους γρανίτες μέχρι τις αλυσίδες σουπερμάρκετ και τα κρασιά.
Σήμερα η Ελλάδα παραμένει ένας από τους δέκα μεγαλύτερους ξένους επενδυτές στην πΓΔΜ, με επενδύσεις που υπερβαίνουν το ένα δισ. ευρώ έχοντας δημιουργήσει πάνω από 25.000 θέσεις εργασίας. Οι ελληνικές εταιρείες κυριαρχούν και οι προοπτικές τους είναι τεράστιες.
Ολοι αυτοί λοιπόν οι επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, προμηθευτές, παρακολουθούν τις εκρήξεις λαϊκισμού με ανησυχία. Γιατί αν επικρατήσουν αυτές οι δυνάμεις, τότε το βέβαιο είναι ότι θα έρθουν χειρότερες μέρες για όλους όσοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή, χειρότερες λύσεις για το «ζέον» θέμα της ονομασίας και, το κυριότερο, θα ριζώσει για πολλά ακόμη χρόνια η αβεβαιότητα εξεύρεσης λύσης από μια αδύναμη Ελλάδα. Και αυτό δεν το αξίζουμε.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
