Σήφης Πολυμίλης
Ενάμιση και πλέον αιώνα πριν ο γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Εντμόντ Αμπού μετά από ένα δίχρονο ταξίδι του στην Ελλάδα περιέγραφε τους Ελληνες ως εξής: Υπάρχει πολλή αλαζονεία στην αγάπη των Ελλήνων για τη χώρα τους και τυφλώνονται κατά τρόπο περίεργο σχετικά με τη σπουδαιότητα της Ελλάδος. Κατά τη γνώμη τους, όλα τα γεγονότα της Ευρώπης έχουν για επίκεντρο και σκοπό την Ελλάδα…
Αυτά που έγραφε το 1855 ο οξυδερκής αυτός παρατηρητής ισχύουν απολύτως και σήμερα, όπως θα μπορούσε να διαπιστώσει οποιοσδήποτε παρατηρούσε με ψυχραιμία τα όσα συμβαίνουν και πάλι γύρω από το Μακεδονικό. Τι και αν πέρασαν 25 και πλέον χρόνια από τις τότε λαοθάλασσες που θα άλλαζαν τον ρου της Ιστορίας, χωρίς να συμβεί τίποτε… Εμείς παραμένουμε αμετακίνητοι στις εθνικές μας ψυχώσεις και ψευδαισθήσεις.
Ημιμαθείς πολιτικάντηδες και ιερωμένοι, ακροδεξιοί εθνοκάπηλοι, αγανακτισμένοι από τις κυβερνητικές κωλοτούμπες και άδολοι πολίτες γαλουχημένοι σε προαιώνιους εθνικούς πόθους ομνύουν στον Μεγαλέξανδρο αγνοώντας και αδιαφορώντας για το τι έχει συμβεί τα 2.500 χρόνια που ακολούθησαν. Πράγματι, η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων είναι δεδομένη, αν και αρκετοί ρήτορες της εποχής την αμφισβητούσαν. Μόνο που έκτοτε παρήλασαν από την περιοχή Θράκες, Ιλλυριοί, Ρωμαίοι, Γαλάτες, Σλάβοι, Τούρκοι, Εβραίοι και πάει λέγοντας.
Ξεχνούμε ότι στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι πληθυσμοί που κατοικούν σήμερα στη Μακεδονία ελάχιστη ή μάλλον την παραμικρή σχέση δεν έχουν με τους αρχαίους Μακεδόνες. Και βέβαια μακεδονικό έθνος δεν υπήρχε στην αρχαιότητα, είναι δημιούργημα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Ακόμη και η αδιαμφισβήτητου πατριωτισμού Πηνελόπη Δέλτα γράφει στα «Μυστικά του Βάλτου» για κατοίκους που «εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα». Και ο Στρατής Μυριβήλης διαπιστώνει ότι «δε θέλουν να είναι μήτε “Μπουλγκάρ”, μήτε “Σρρπ”, μήτε “Γκρρτς”. Μονάχα “μακεντόν ορτοντόξ”» στη «Ζωή εν τάφω»…
Ψιλά γράμματα για μεγάλο μέρος των Ελλήνων, που μπουχτισμένοι από ένα αδιέξοδο παρόν, αναζητούν διέξοδο και θαλπωρή στα μεγαλεία του παρελθόντος. Κατασκευάσαμε έναν ακόμη εχθρό, αναζητούμε διεθνείς συνωμοσίες, καταφεύγουμε στον Μεγαλέξανδρο, για να ξορκίσουμε τη μιζέρια μας.
Διαδηλώνουμε εκ του ασφαλούς, για ένα όνομα που αν δεν λυθεί τώρα με έναν συμβιβασμό που θα επιτρέπει και στο γειτονικό κράτος να υπάρξει με μεγαλύτερη ασφάλεια και σε εμάς να απαλλαγούμε από έναν αδιέξοδο βραχνά, θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που πληρώνουμε ακριβά ανέξοδους πατριωτισμούς και ανιστόρητους εθνεγέρτες…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
