Σταύρος Τζίμας
Ας υποθέσουμε ότι η διαπραγμάτευση για το ονοματολογικό «παγώνει». Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Η χώρα αυτή θα εξακολουθήσει να φέρει το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας με το οποίο έχει γίνει δεκτή στον ΟΗΕ και την έχουμε αποδεχθεί και εμείς. Στους διεθνείς οργανισμούς θα συνεχίσει ως FYROM και ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στις σχέσεις της με τουλάχιστον 120 κράτη που την αναγνωρίζουν ήδη με τη συνταγματική της ονομασία και τα οποία πιθανότατα θα γίνουν περισσότερα. Τι κερδίζουμε εάν δεν πάμε σε συμβιβασμό στη σύνθετη ονομασία; Είμαστε εθνικά υπερήφανοι γιατί δεν «πουλήσαμε το όνομα». Και αν οι σύμμαχοι καλέσουν τα Σκόπια να καταθέσουν στη σύνοδο του Ιουλίου αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ με το σημερινό ακρωνύμιο τους βάζουμε εκεί ένα βέτο. Πανηγυρίζουμε εμείς, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μας την «πέφτουν» και βρίσκουν τρόπους για να μας παρακάμψουν και να δέσουν την ΠΓΔΜ στο άρμα τους.
Τα Σκόπια προσφεύγουν για το βέτο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου καταδικαστήκαμε ήδη, για το 2008, αλλά μας τη χάρισαν τότε στο θέμα των κυρώσεων, ενώ μία ομάδα κρατών καταθέτει αίτημα στον ΟΗΕ να δοθεί οριστικό όνομα στη FYROM και το αποτέλεσμα έρχεται κόλαφος για εμάς. Εάν αυτά δεν γίνουν, υπάρχουν άλλα, χειρότερα: η κυβέρνηση Ζάεφ πέφτει, η χώρα βυθίζεται στην εσωστρέφεια, το εθνοτικό ρήγμα (Αλβανοί – Σλαβομακεδόνες) ενεργοποιείται και οι φυγόκεντρες δυνάμεις τίθενται σε κίνηση σπρώχνοντας Αλβανούς και Σλαβομακεδόνες προς τα Τίρανα και τη Βουλγαρία.
Το διαζύγιο Αλβανών και Σλαβομακεδόνων βγαίνει βελούδινο (Τσεχία και Σλοβακία) και οι δύο εθνότητες προσκολλώνται στα όμορα μητροπολιτικά εθνικά κέντρα, περνώντας μέσω αυτών στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Ο χάρτης των Βαλκανίων αλλάζει, στα βόρεια σύνορά μας, de facto στην αρχή και de jure ανάλογα με τις εξελίξεις, δημιουργούνται μία Μεγάλη Αλβανία και μία Μεγάλη Βουλγαρία, Σέρβοι και Τούρκοι εμπλέκονται, σπεύδουμε εμείς για να «βοηθήσουμε» τη μειονότητα των 700.000 (!) Ελλήνων στην ΠΓΔΜ,όπως μας πληροφόρησαν οι ομιλητές στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ότι υπάρχουν και το εφιαλτικό ντόμινο ενεργοποιείται.
Τι κάνουμε τότε; Αρχίζουμε τις κατάρες για τους ξένους που μας κατέστρεψαν, ψάχνουμε για εθνικούς προδότες και πάμε εθνικώς υπερήφανοι στον γκρεμό. Κινδυνολογία; Ισως, αλλά για όσους βολεύονται με το να μη θέλουν να αντιληφθούν τι γίνεται έξω από το σπίτι μας…
Πηγή: Καθημερινή
