Πάσχος Μανδραβέλης
«Πολυνομοσχέδιο Φρανκενστάιν» βάφτισε το Ποτάμι τα 400 άρθρα και τις 100 υπουργικές αποφάσεις που θα ψηφιστούν την ερχόμενη Δευτέρα. Κοιτάζοντας όμως το κείμενο (δεν προλαβαίνει κάποιος να μελετήσει 1.300 σελίδες νομικών σανσκριτικών σε τρεις μέρες), θα παρατηρήσουμε ότι έχει πολλά στοιχεία και από το «Φρανκενστάιν Τζούνιορ», το κωμικό αριστούργημα του Μελ Μπρουκς. Ετσι, στην αιτιολογική έκθεση διαβάζουμε ότι με το άρθρο 272 ρυθμίζονται οι… σφραγίδες: «Στην παρ. 1 ορίζεται και περιγράφεται η σφραγίδα του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, η οποία αποτελείται από τρεις επάλληλους και ομόκεντρους κύκλους, ο εξωτερικός κύκλος των οποίων έχει διάμετρο τέσσερα εκατοστά του μέτρου. Στο κέντρο των κύκλων απεικονίζεται το έμβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας, γύρω από αυτό κυκλικά στο άνω μέρος αναγράφονται οι λέξεις “Υπουργείο Υγείας”, στο κάτω μέρος οι λέξεις “Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος” και στον εξωτερικό κύκλο οι λέξεις “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”. Στην παρ. 2 ορίζεται ότι ο ΠΙΣ αλληλογραφεί απευθείας με όλες τις Αρχές». Στα επόμενα 70 (!) άρθρα ρυθμίζονται τα πάντα για τους ιατρικούς συλλόγους, μέχρι και την ονομασία του συλλόγου Αγρινίου.
Το πολυνομοσχέδιο είναι μνημείο κρατικού συγκεντρωτισμού. Ρυθμίζει λεπτομερώς πολλά θέματα. Πέρα από τα γνωστά (πλειστηριασμοί, απεργιακά κ.ά.) υπάρχουν διατάξεις για τα αρτοποιεία, τα λατομεία, μέχρι τα καζίνο, την αδειοδότηση των ραδιοσταθμών και μέχρι το καθεστώς της μαρίνας του Αλίμου. Βεβαίως, θα έπρεπε να αναδιοργανωθεί «η ελληνική αγορά ενέργειας με την ίδρυση Χρηματιστηρίου Ενέργειας σε πλήρη εναρμόνιση με τους ενωσιακούς κανόνες για την ολοκλήρωση της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και ευρύτερα διεθνή πρότυπα». Αλλά είναι αναγκαία η «ύπαρξη ενός υποχρεωτικού ωραρίου φαρμακείων το οποίο θα ικανοποιεί τις ανάγκες του τοπικού πληθυσμού της κάθε περιοχής;». Δεν μπορεί ο τοπικός πληθυσμός να κανονίζει διά των επιλογών του το ωράριο και τις διανυκτερεύσεις των φαρμακείων; Η αγορά υπήρξε αποτελεσματική διότι συνδύαζε τις ανάγκες των καταναλωτών με εκείνες των προμηθευτών χωρίς περιττή γραφειοκρατία και έξοδα.
Εχουν δίκιο λοιπόν να γκρινιάζουν οι βουλευτές για το γεγονός ότι τους δόθηκε ένα τούβλο 400 άρθρων να διαβάσουν, να συζητήσουν, να ελέγξουν και να ψηφίσουν σε τέσσερις μέρες. Το πρόβλημα είναι ότι ανάμεσα στα ασήμαντα που έπρεπε να επιτρέπεται να τα ρυθμίσει η ζωή (οι συλλογικοί φορείς, η κοινωνία των πολιτών), υπάρχουν πολλά σημαντικά που έπρεπε να τα ρυθμίζει το κράτος. Αυτά έπρεπε να νομοθετηθούν με μεγάλη περίσκεψη. Ομως, εκείνα που δεν είναι δουλειά του κράτους πνίγουν τα σοβαρά, με αποτέλεσμα την αποτυχία όλων.
Πηγή: Καθημερινή
