Πάσχος Μανδραβέλης
Κάτι παθαίνουν οι άνθρωποι όταν γίνονται ΣΥΡΙΖΑ. Ή έστω υποστηρικτές του. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το ατόπημα του σοβαρού ιστορικού κ. Αντώνη Λιάκου που ξεκίνησε από ένα λάθος. Προ ημερών, ανέβασε στο Facebook μια ανάρτηση που ήταν συκοφαντική για την πρώην υπουργό Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου: «Αν σε αμερικανικό ή δυτικοευρωπαϊκό πανεπιστήμιο γινόταν επίτιμος διδάκτορας ένας Ανθιμος που είχε κατηγορηθεί ότι σταμάτησε δικαστική έρευνα για βιασμό ανηλίκου σε ίδρυμα στο οποίο προεδρεύει, που φωτογραφιζόταν αυτάρεσκα με τους επικεφαλής μιας νεοναζιστικής οργάνωσης κ.λπ., το πανεπιστήμιο θα είχε συγκλονιστεί από διαμαρτυρίες διδασκόντων και διδασκομένων. Μέγιστο θέμα συζήτησης θα ήταν επίσης κι αν αποκαλυπτόταν ότι μια πρώην υπουργός Παιδείας που φιλοδοξούσε να “μεταρρυθμίσει” το πανεπιστήμιο διχάζοντας την ακαδημαϊκή κοινότητα, είχε περίοπτη θέση στα Paradise Papers φοροδιαφεύγοντας από τη χώρα την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούσε. Εδώ; “Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι”..» (24.11.2017).
Το «μέγιστο θέμα» ήταν μικρό και μπαγιάτικο. Το όνομα «Αννα Διαμαντοπούλου» δεν υπήρχε στα Paradise Papers. Κάποια Aννα Διαμαντοπούλου εμφανιζόταν τον Μάιο του 2016 στα Panama Papers, αλλά δεν ήταν παρά μια συνονόματη της πρώην υπουργού, κάτι που ήταν εμφανές και από τη διεύθυνση του σπιτιού της και από την εργασία του συζύγου της. Τα λίγα μέσα που προχείρως δημοσίευσαν τον συκοφαντικό ισχυρισμό ανακάλεσαν και το θέμα θα είχε λήξει αν δεν τον επανέφερε ο καθηγητής κ. Λιάκος, 16 μήνες μετά την πρώτη δημοσίευση και διάψευσή του. Και θα είχε ξανακλείσει αν ο επίτιμος καθηγητής του Καποδιστριακού ανασκεύαζε το πρώτο σχόλιό του, λέγοντας απλώς το προφανές: ότι δηλαδή πρόκειται περί συνωνυμίας και δεν αφορά «την υπουργό που φιλοδοξούσε να “μεταρρυθμίσει” το πανεπιστήμιο».
Βεβαίως, τα λάθη είναι ανθρώπινα και τώρα μάλιστα στον κόσμο των νέων media (που κινείται με απάνθρωπες ταχύτητες) συχνά. Η μη παραδοχή τους όμως πρέπει να είναι αριστερή πολιτική· όλο το κυβερνητικό (κατά Βαρουφάκη) τσούρμο είχε δίκιο όταν αντιμαχόταν τα μνημόνια και έχει δίκιο τώρα που τα εφαρμόζει πιστότερα από τους άλλους. Το ατόπημα του κ. Λιάκου δεν είναι το αρχικό του λάθος. Είναι το γεγονός πως αντί να ανακαλέσει, άρχισε περίεργες και γελοίες γραμματικές ακροβασίες. Ανταπάντησε στη διαμαρτυρία της κ. Διαμαντοπούλου ως εξής: «Η φράση [μου] είναι σαφής. Δεν κατηγορεί, δεν καταδικάζει, δεν χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς. Υποθετικός λόγος: “Αν αποκαλυπτόταν… θα ήταν μέγιστο θέμα συζήτησης”» («Εφημερίδα των Συντακτών», 6.12.2017). Σωστά: πού να δει τι συζήτηση θα γινόταν αν αποκαλυπτόταν πως έγραφε ότι «η κ. Διαμαντοπούλου δολοφόνησε ένα τρίχρονο παιδάκι».
Πηγή: Καθημερινή
