Μπάμπης Παπαδημητρίου
Είναι προφανές ότι οι «σύντροφοι» του ΠΑΜΕ δεν πήγαν τόσο πρωί στην Ξενοφώντος για να επιβεβαιώσουν την εκτίμηση του ομώνυμου μεγάλου ιστορικού: «Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμος ατάκτως ερριμμένα ουδέν εστι», ότι δηλαδή σπιτικό δεν γίνεται όσο τα υλικά της κοινής μας ζωής είναι πεταμένα χωρίς τάξη και οργάνωση.
Δόθηκε η ευκαιρία, πάντως, στους ενοίκους της Στέγης Βιομηχανίας να επιδείξουν υψηλή παραγωγικότητα, αφού λίγο αργότερα τα συνθήματα και οι άλλες «παροτρύνσεις» των αγωνιστών του ταξικού συνδικαλισμού είχαν εξατμιστεί.
Δεν είμαι σίγουρος γιατί το ΠΑΜΕ τα έβαλε με τον ΣΕΒ. Αν και πριν από λίγες ημέρες, η μεγάλη εργοδοτική οργάνωση είχε υπερασπιστεί το δικαίωμα των πολλών στην απεργία. Θα έλεγα ότι το έκανε με τον σωστό τρόπο, αφού η ιερότητα του εν λόγω δικαιώματος προκύπτει από την αυτονόητη ευλάβεια με την οποία ο καπιταλισμός και οι καπιταλιστές περιβάλλουν την εργασία. Εννοώ, επί το απλοϊκότερον, ότι η απεργία αποτελεί μέσον υπερασπίσεως της εργασίας και δεν έχει –ή, ορθότερο, δεν πρέπει να έχει– σχέση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Με άλλα λόγια, ο ΣΕΒ υπερασπίζεται τη διάταξη της υπουργού Εργασίας καλύτερα από την ίδια, που πέταξε μια τροπολογία σε νομοσχέδιο του συντρόφου Παππά και αστραπιαία την πήρε πίσω, από τον φόβο των συντρόφων που είδαν τον «διάολο μέσα της», πόσο μάλλον που η κ. Αχτσιόγλου δεν περνά απαρατήρητη. Βεβαίως, οι επιχειρηματίες του ΣΕΒ έχουν τους λόγους τους να υπερασπίζονται τη δημοκρατία στη βάση. Οπως, όμως, και οι κομμουνιστές του ΠΑΜΕ έχουν σοβαρό λόγο να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να τους κάνει δυσκολότερη τη ζωή, αφού το γνωστό συνδικάτο, χρόνια τώρα προσπαθεί να κερδίσει πόντους στην πυρήνα της παραγωγής, στη βάση των εργατών, δηλαδή σε κάθε επιχείρηση χωριστά. Οταν οι άλλοι, κυρίως «πασοκτζήδες» και κολλητάρια των υπουργών, ζεσταίνουν τις καρέκλες στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες δομές του συνδικαλισμού, απολαμβάνοντας ζεστασιά, καφεδάκι και τις καλύτερες αμοιβές μεταξύ των άλλων συναδέλφων της επιχείρησης όπου κάποτε εργάστηκαν.
Ωστόσο, οι μπογιές στο κτίριο δεν απάντησαν, γιατί δεν είναι σωστό πως μόνο η πλειοψηφία του 50% συν μία ψήφος μπορεί να αποφασίζει για τόσο σοβαρά θέματα όπως είναι να σταματήσει η δουλειά, να χαθούν μεροκάματα και να αποδιοργανωθεί η παραγωγή.
Πηγή: Καθημερινή
