Αλέξης Παπαχελάς
Η φετινή χρονιά αποτελεί καμπή για τον ελληνικό τουρισμό. Δεν είναι μόνο τα πρωτόγνωρα ρεκόρ αφίξεων. Πάμε σε άλλο επίπεδο ως τουριστικός προορισμός. Τα νέα αεροδρόμια από μόνα τους θα ανοίξουν καινούργιες αγορές. Χρειάζονται σχεδιασμός και προσοχή για να προλάβουμε σοβαρά λάθη και να προστατεύσουμε τη «βαριά μας βιομηχανία», ακόμη και από τον εαυτό της. Τεχνοκράτες, οι εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα και το κράτος πρέπει να φτιάξουν έναν οδικό χάρτη για τα επόμενα κρίσιμα 2 – 3 χρόνια.
Ας ξεκινήσουμε με τις υποδομές και τα αυτονόητα. Είναι εξωφρενικό, εν έτει 2017 και με τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια που έχουν πέσει στη χώρα, σημαντικοί προορισμοί να μην έχουν επαρκείς βιολογικούς καθαρισμούς, με… προφανή αποτελέσματα. Τα περισσότερα λιμάνια και οι μαρίνες ταιριάζουν πιο πολύ σε τριτοκοσμική χώρα. Η κίνηση σε προορισμούς αιχμής, όπως η Σαντορίνη, είναι τεράστιο πρόβλημα. Η αυθαιρεσία στη δόμηση επίσης, καθώς σε ορισμένες περιοχές κάνουν κουμάντο τοπικές και μη μαφίες. Οι «πειρατές» ευδοκιμούν σε όλους τους κλάδους, ενώ μόνο οι συνεπείς βρίσκονται, παραδόξως, στο στόχαστρο απανωτών ελέγχων.
Υπάρχουν προορισμοί που χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Χρειάζονται «κόφτες» είτε σε αριθμό επισκεπτών είτε αυτοκινήτων, λεωφορείων ή κρουαζιερόπλοιων. Εχουν δοκιμαστεί αυτά σε άλλες χώρες, δεν χρειάζεται να εφεύρουμε την πυρίτιδα. Προσοχή χρειάζεται και στην ασφάλεια. Συμμορίες ενεργοποιούνται σε πολλές περιοχές στο εμπόριο ναρκωτικών, στις κλοπές και στην προστασία. Προσοχή όμως απαιτεί και η αίσθηση προστασίας απέναντι σε ένα τρομοκρατικό χτύπημα σε «ήπιο στόχο», σε κάποιον προορισμό όπου μαζεύονται πολλοί Δυτικοί ή άλλοι τουρίστες.
Αν δεν τα προσέξουμε όλα αυτά, θα αρχίσει η αυτοδυσφήμιση. Οι τουρίστες υψηλού επιπέδου δεν θα ξαναεπισκεφθούν ένα νησί όπου τα σκουπίδια μαζεύονται στους δρόμους ή τους ποδοπατούν ορδές επιβατών από κρουαζιερόπλοια την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Ηδη άρχισαν τα πρώτα ανησυχητικά αρνητικά δημοσιεύματα για κορυφαίους προορισμούς. Στην εποχή μας τα προβλήματα δεν κρύβονται, άλλωστε, δεν κουκουλώνονται, όταν ο κάθε τουρίστας από το πιο απόμακρο μέρος μπορεί να έχει πρόσβαση σε αφιλτράριστες μαρτυρίες για κάποιον προορισμό.
Ας προλάβουμε το κακό που μπορεί να επιφέρει η νεοελληνική κουλτούρα της αρπαχτής. Η Ελλάδα σώθηκε παραδόξως στην προηγούμενή της φάση, από διάφορους «γκρινιάρηδες» που ευτυχώς δεν την άφησαν να ακολουθήσει τον δρόμο της Ισπανίας. Τώρα βρισκόμαστε πάλι σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Για να αποφύγουμε τα μοιραία λάθη και για να είμαστε παίκτες μακράς πνοής στον τουρισμό, χρειαζόμαστε σχέδιο και περισσότερο επαγγελματισμό.
Πηγή: Καθημερινή
