Άγγελος Στάγκος
Δεν πήρε προχθές απόφαση το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, γνωστό και ως ΚΑΣ, αν το Ελληνικό, ολόκληρο ή μέρος του, αποτελεί αρχαιολογικό χώρο και τώρα όλοι αναρωτιόμαστε τι σημαίνει αυτό και τι κρύβει το μέλλον για μία επένδυση που, αν υλοποιηθεί, θα προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας επί χρόνια και όταν ολοκληρωθεί θα αλλάξει όλο το παραθαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας. Μία επένδυση που έχει περάσει από σαράντα κύματα έως τώρα, έχει συναντήσει αντιδράσεις από περίεργους εξωθεσμικούς παράγοντες, ή από κρατικές υπηρεσίες και που από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίζει την αρνητική διάθεση υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης.
Κάποιοι ερμηνεύουν την αναβολή της απόφασης του ΚΑΣ, που είναι γνωμοδοτική και όχι δεσμευτική για τον υπουργό, αλλά θα δημιουργήσει οπωσδήποτε κλίμα, ως ενδεικτική της αμφιθυμίας που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση απέναντι στις επενδύσεις, παρά τη ρητορική του Αλ. Τσίπρα το τελευταίο διάστημα. Προσθέτουν ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε να βγει θετική απόφαση μέχρι την ομιλία στη ΔΕΘ, ώστε να μην αντιμετωπίσει αντιδράσεις μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι η αναβολή οφείλεται στο πιθανότατο ενδεχόμενο να αποφασίσει το ΚΑΣ ότι μεγάλο μέρος του Ελληνικού είναι αρχαιολογικός χώρος και επομένως πρέπει να τηρηθούν οι διαδικασίες κατά τη διάρκεια των έργων. Οι ίδιοι επισημαίνουν, επίσης, ότι πριν καν αρχίσει η συνεδρίαση ήταν βέβαιο στα δημοσιογραφικά γραφεία ότι το θέμα όδευε προς αναβολή. Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι υπάρχει εσωτερική διαμάχη μέσα στο υπουργείο Πολιτισμού που οδήγησε στην αναβολή.
Το ερώτημα για εμάς τους απέξω, που εδώ και χρόνια υποστηρίζουμε μετά μανίας ότι η Ελλάδα δεν θα συνέλθει δίχως ιδιωτικές επενδύσεις, είναι πώς και έχει ανακύψει ζήτημα πρώτα δασών και μετά αρχαιοτήτων σε έναν χώρο που επί πολλά χρόνια ήταν αεροδρόμιο. Και επιπλέον, πώς και γιατί πάντα βρίσκονται οι «ευαίσθητοι» που αντιδρούν –συνήθως αποτελεσματικά και παρά τις αποφάσεις δικαστηρίων– σε κάθε απόπειρα αξιοποίησης δημοσίων χώρων, ακόμη και όταν λαμβάνονται μέτρα για τον σεβασμό στο περιβάλλον. Το είδαμε και συνεχίζουμε να το βλέπουμε στο Ελληνικό, το διαπιστώνουμε με κάθε άλλη ευκαιρία. Στην Κασσιόπη στην Κέρκυρα, στα Χανιά με τα κτίρια του Πολυτεχνείου της Κρήτης, στον Βόλο με το κτίριο του Πανεπιστημίου Βόλου, στην Κάρυστο και στη Μακρόνησο με τις ανεμογεννήτριες και σε πολλά άλλα μέρη.
Αγνωστο πότε και πώς θα καταλήξει η ιστορία του Ελληνικού. Το αβίαστο συμπέρασμα, όμως, είναι ότι απαιτούνται μεγάλη βούληση και τεράστια υπομονή και επιμονή από όποιον σκέπτεται να επενδύσει τα λεφτά του στην Ελλάδα. Πρέπει να πείσει ότι δεν είναι εχθρός «του λαού», να αντιμετωπίσει μία κυβέρνηση που θα τον βλέπει με άπειρη καχυποψία, να συγκρουστεί με διάφορους «ψεκασμένους», να ξεπεράσει μία χρονοβόρα γραφειοκρατία και μία απίστευτη πολυνομία και να συγκρούεται με μία ανίκανη διοίκηση. Και μετά βλέπουμε…
Πηγή: Καθημερινή
