Γιάννης Παλαιολόγος
Πολύ πριν από τις ψευδείς ειδήσεις, τη στρέβλωση της πραγματικότητας, υπήρχε η στρέβλωση των εννοιών. Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης –της ενοχικής Δεξιάς και της ηγεμονεύουσας Αριστεράς– διαμορφώθηκε ένα ιδιότυπο πολιτικό λεξιλόγιο στη χώρα. Οποιος ψέλλιζε κάποια ένσταση στην παντοδυναμία των συνδικαλιστών στις ΔΕΚΟ ή υπονοούσε ότι το ασφαλιστικό σύστημα όδευε προς τον γκρεμό ήταν «νεοφιλελεύθερος» (μια βαρύτατη μομφή στο ηθικό σύμπαν της εποχής). Οποιος έλεγε ότι δεν γίνεται να κλείνουν οι δρόμοι για διαδηλώσεις μερικών δεκάδων ανθρώπων ή κατέκρινε την αναρχική βία ήταν «φασίστας». Οποιος επιθυμούσε τη συντήρηση όλων των κακώς κειμένων, που οδήγησαν τελικά στη χρεοκοπία της χώρας, ήταν «προοδευτικός».
Το πολιτικοοικονομικό σύστημα που στήθηκε πάνω σε αυτές τις στρεβλώσεις κατέρρευσε, αλλά η σύγχυση παραμένει. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τη συζήτηση για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, αλλά και από την αντιπαράθεση για το εσθονικό συνέδριο.
Αναδεικνύουμε μερικά από τα αμέτρητα συμπτώματα: Ο κ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του τον Ιούνιο, έλεγε ότι θα χαιρόταν αν το ΠΑΣΟΚ «έβρισκε ξανά τον προοδευτικό του προσανατολισμό» και το κουράγιο να ανοίξει διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ «για την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης μετά το τέλος των μνημονίων». Στα μέσα Αυγούστου, μετά την παρέμβαση Λαλιώτη, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής τοποθετήθηκε κι αυτός για τη νέα κεντροαριστερή παράταξη: «Η μόνη επιλογή της πρέπει να είναι ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ», είπε. Ο Σταύρος Κοντονής, γράφοντας στην κυριακάτικη «Κ», κατηγόρησε «νεοσυντηρητικές, κεντροδεξιές, αλλά και ακροδεξιές δυνάμεις» ότι «επιδιώκουν να ταυτίσουν τον ναζισμό/φασισμό με την κομμουνιστική ιδεολογία και τα χειραφετητικά κινήματα της Αριστεράς». Ο υπουργός Δικαιοσύνης επικαλέστηκε τον Νίκο Πουλαντζά: «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει».
Επειδή η σημασία των λέξεων έχει σημασία, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα προοδευτικό στον απολιθωμένο πελατειακό κρατισμό που πρεσβεύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οτι η αξιολόγηση στο Δημόσιο, οι απολύσεις αργόμισθων, η δημιουργία ενός ιδιωτικού πυλώνα συνταξιοδοτικού συστήματος, οι ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών που μαράζωσαν σε κρατικά χέρια, ανεξαρτήτως αν χαρακτηρισθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, είναι πρώτα από όλα όροι επιβίωσης της χώρας. Οτι, ανεξαρτήτως του μεγαλείου του Μαρξ ως διανοητή, οι κτηνωδίες των κομμουνιστικών καθεστώτων δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές των ναζί. Και ότι ο σοσιαλισμός, με την έννοια της συγκέντρωσης των παραγωγικών δυνάμεων και λοιπών κέντρων ισχύος στα χέρια του κράτους, έχει ιστορικά αποδειχθεί ασύμβατος με τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.
Πηγή: Καθημερινή
