Το περασμένο Σάββατο, στη Μάνδρα Αττικής, στην πλατεία Ελληνο-Ουκρανικής Φιλίας, οργανώθηκε ένα μνημόσυνο για τα θύματα του Χολοντομόρ. Η λέξη σημαίνει «θάνατος από πείνα». Ηταν ο μεγάλος λιμός του 1932-33, μέρος του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που οργάνωσε ο Στάλιν. Η Ουκρανία, ο σιτοβολώνας της Σοβιετικής Ενωσης, μέτρησε γύρω στα τριάμισι εκατ. νεκρούς. Μια γενοκτονία. Για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω στη «Μαύρη βίβλο του κομμουνισμού», έργο μιας ομάδας ιστορικών με αριστερές καταβολές υπό την εποπτεία του Στεφάν Κουρτουά. Να θυμίσω απλώς ότι ο Κουρτουά δεν είχε μπορέσει να μιλήσει στο Αριστοτέλειο όταν είχε προσκληθεί πριν από χρόνια, χάρη στην «υγειονομική» παρέμβαση μελών της ΚΝΕ. Το Χολοντομόρ για μερικούς ιστορικούς είχε, εκτός από τα κίνητρα της κολεκτιβοποίησης, και στόχο την εξουδετέρωση των αυτονομιστικών τάσεων της Ουκρανίας. Μέχρι την Γκλάσνοστ του Γκορμπατσόφ η αναφορά στο Χολοντομόρ ήταν απαγορευμένη στη σοβιετική δημοκρατία. Δεν ξέρω τι ισχύει σήμερα στη Ρωσία του Πούτιν. Εκείνο που έμαθα είναι ότι στον Δήμο Μάνδρας της Αττικής ορισμένοι θυμούνται την απαγόρευση και προσπαθούν να την επιβάλουν για να προστατεύσουν τον αθώο λαό από τον φριχτό ιό του αντικομμουνισμού.
Ετσι, στην ώρα του μνημοσύνου, εμφανίστηκαν καμιά εκατοσταριά θαρραλέοι οι οποίοι κραδαίνοντας κόκκινες σημαίες, τέλεσαν τη λειτουργία εξορκισμού του αντικομμουνισμού. Καταράστηκαν τον ιμπεριαλισμό και απαίτησαν από τους εκπροσώπους των Ουκρανών να σηκωθούν να φύγουν. Θα μου πείτε αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς με κάποια νεκροζώντανα ζόμπι που έχουν προγραμματισθεί για να επαναλαμβάνουν συνθήματα από τις ταφόπετρες στο νεκροταφείο της Ιστορίας; Αξίζει, επειδή έπειτα από καιρό άκουσα ξανά κάποιους να χρησιμοποιούν τον αντικομμουνισμό ως απαξιωτική κατηγορία. Αρα κάποιος έπεισε τα ζόμπι ότι είναι ακόμη ζωντανά. Η αισιοδοξία που έχει παρασύρει το φιλοσοβιετικό στρατόπεδο μετά την εκλογή Τραμπ; Μήπως το γεγονός ότι την 20ή Ιανουαρίου η Ουκρανία θα πάει σε διαπραγματεύσεις έχοντας χάσει το 20% της επικρατείας της; Περιμένουν κάποια ψίχουλα; Σκεφθείτε μόνον ότι εν έτει 2024 υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που δεν θέλουν να παραδεχθούν, ή αποδέχονται, τα εγκλήματα της χειρότερης εκδοχής του σοβιετικού καθεστώτος. Οι ίδιοι που θεωρούν ότι η έκφραση «αντικομμουνισμός» δεν είναι σύμπτωμα πολιτικής υγείας, αλλά χαρακτηρισμός απαξίας. Και το χειρότερο: αυτοί οι γραφικοί που φώναζαν στη Μάνδρα κατά των Ουκρανών ξέρουν πως εισακούονται από πολύ περισσότερους. Και σ’ αυτό οφείλεται η πολιτική ασυλία του ΚΚΕ: λέει ό,τι πολλοί άλλοι δεν τολμούν να πουν, όμως εκμεταλλεύονται την ύπαρξή του ως άλλοθι.
