Κωστής Φαφούτης
Τα πρώτα ρήγματα στην επίπλαστη, ούτως ή άλλως, συγκολλητική ουσία των δύο ετερόκλητων εταίρων της συγκυβέρνησης έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται εμφανή. Οχι ότι δεν υπήρχαν εξαρχής: οι ΑΝΕΛ καταψήφισαν τόσο το σύμφωνο συμβίωσης όσο και τον νόμο για την ιθαγένεια, κάτι βέβαια που κάθε άλλο παρά εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ να «πουλάει» προοδευτικότητα για δύο πρωτοβουλίες του που έγιναν πραγματικότητα ελέω της θετικής στάσης της… επάρατης αντιπολίτευσης και κόντρα στη θέληση του κυβερνητικού συμμάχου του.
Μέχρι πρότινος, ο δημαγωγικός αντιευρωπαϊκός-αντιμνημονιακός λόγος, η επίδειξη «αντικαθεστωτικής» νοοτροπίας, η ισοπεδωτική καταγγελία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και, φυσικά, η διατήρηση της εξουσίας ήταν επαρκείς συνθήκες για την ανέφελη συμβίωση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Ομως αυτός ο κυκλικός χορός του επιθετικού λαϊκισμού, των διχαστικών διλημμάτων και των συνεχών ψευδολογιών έχει φτάσει, και ξεπεράσει, πλέον τα όριά του. Το μόνο που έχει απομείνει είναι η αγωνία για την παραμονή στην εξουσία και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι. Εγκλωβισμένοι τόσα χρόνια στη στείρα παρελθοντολογία, στην κατασκευή εχθρών και στο κυνήγι μαγισσών, συνειδητοποιούν σήμερα ότι πέφτουν αργά, αλλά σταθερά, στην παγίδα που είχαν οι ίδιοι στήσει για τους αντιπάλους τους. Η πρόσφατη επιχείρηση παρέμβασης του Μεγάρου Μαξίμου σε τομείς που δεν άπτονται του μνημονίου, όπως οι σημαιοφόροι στα σχολεία ή οι δηλώσεις Βούτση περί Ορθοδοξίας, άγγιξαν τις «ευαίσθητες» χορδές των ΑΝΕΛ, παρότι στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν τον οπισθοδρομικό «ριζοσπαστισμό» που χαρακτηρίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι όποιες μεταρρυθμίσεις προωθεί αποτελούν αναπαλαιώσεις της δεκαετίας του ’80.
Οσο ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθούν να χρωματίσουν με το δικό τους ιδεολογικό στίγμα την πολιτική της κυβέρνησης, προετοιμάζοντας την εποχή για μετά το τέλος του μνημονίου, τόσο περισσότερο θα πέφτουν πάνω στον τοίχο των «κόκκινων» γραμμών των ΑΝΕΛ. Οι δειλές φωνές που έχουν αρχίσει να ακούγονται περί εξάντλησης των ορίων της παράταιρης συγκατοίκησης των δύο κομμάτων, δεν είναι παρά μέρος της επιχείρησης επαναπροσέγγισης των απογοητευμένων από την πρώτη φορά Αριστερά ψηφοφόρων. Η πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έχει κόψει ο ίδιος εντελώς τις γέφυρες με όποιους πολιτικούς χώρους μπορεί να βρει ιδεολογικές συγγένειες. Οπότε είναι υποχρεωμένος να πιει το ποτήρι της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ μέχρι τέλους.
Πηγή: Καθημερινή
