Πάσχος Μανδραβέλης
Ηταν μια εποχή που η Αριστερά ανησυχούσε για πολλά. Οχι για τα πάντα. Δεν προβληματιζόταν για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες του υπαρκτού κομμουνισμού. Ηταν όμως πολύ ευαίσθητη για την κατάσταση της Δημοκρατίας στη Δύση. Μια αμφιλεγόμενη κυβερνητική απόφαση στη Γερμανία, ένα χυδαίο πρωτοσέλιδο στην Ιταλία, ένα ρατσιστικό ξέσπασμα στις ΗΠΑ, ένα δεξιό φτάρνισμα στη Χονολουλού γινόταν αφορμή για χιλιάδες αναλύσεις. Ολες είχαν ως επωδό το «τέλος της Δημοκρατίας», την οποία φυσικά κατέστρεφε ο μοβόρος καπιταλισμός.
Το 2003 υπήρξε μεγάλη αναταραχή στα ελληνικά ΜΜΕ για την ποιότητα της δημοσιογραφίας· όχι της ελληνικής, αλλά της αμερικανικής. Αφορμή ήταν η απόφαση του Πενταγώνου να «ενσωματώσει» δημοσιογράφους σε στρατιωτικές μονάδες. Φυσικά δεν απέκλειαν κανέναν, ούτε απαγόρευαν σε άλλους να πάνε μόνοι τους στο μέτωπο. Πουλούσαν, κατά κάποιο τρόπο, προστασία στους ρεπόρτερ στο δύσκολο πεδίο των μαχών. Οποιος ήθελε να είναι ασφαλής γινόταν «εγκιβωτισμένος» ή «ενσωματωμένος» (embeded) δημοσιογράφος.
Δεν ετίθετο θέμα λογοκρισίας των κειμένων ή βίντεο που οι «εγκιβωτισμένοι» έστελναν στα Μέσα τους. Τον Απρίλιο του 2003, όλος ο κόσμος έμαθε για τη σφαγή έξω από τη Νατζάφ, όπου ξεκληρίστηκε από Αμερικανούς μια ιρακινή οικογένεια αμάχων. Ο «ενσωματωμένος» δημοσιογράφος της Washington Post μετέδωσε την είδηση ότι ο επικεφαλής λοχαγός απευθύνθηκε στον φαντάρο που άνοιξε πυρ και του είπε: «Δολοφόνησες μια οικογένεια επειδή δεν έριξες προειδοποιητικά πυρά». Ομως, η αριστερή μας διανόηση δεν μασούσε από τέτοια. Ανησυχούσε διότι οι «εγκιβωτισμένοι» θα μπορούσαν να ταυτιστούν συναισθηματικά με τα στρατεύματα που ακολουθούσαν. Ο ιμπεριαλισμός μπορεί να μη λογόκρινε τα κείμενα των δημοσιογράφων, αλλά είχε καταφέρει να τους αιχμαλωτίσει ψυχικώς.
Με τα χρόνια η ευαίσθητη διανόηση κουράστηκε. Ετσι τώρα δεν κουνάει βλέφαρο που το Μέγαρο Μαξίμου επιλέγει να «ενσωματώσει» κάποιους δημοσιογράφους (αποκλείοντας άλλους) από την κάλυψη της επίσκεψης του πρωθυπουργού στα καμένα. Δεν ανησυχεί καν για το γεγονός ότι πριν από ένα χρόνο απαγορεύτηκε στους δημοσιογράφους να καλύψουν τις επιχειρήσεις εκκένωσης των προσφυγικών και η μόνη πληροφόρηση που είχαμε ήταν διά χειρός της ΕΛ.ΑΣ. Είναι λογική η κόπωση. Πόσα αποθέματα ευαισθησίας να απομείνουν όταν επί χρόνια έλεγχαν και στηλίτευαν με τα γραπτά τους ολόκληρο τον (δυτικό) κόσμο;
Πηγή: Καθημερινή
