Κωνσταντίνος Ζούλας
«Αφού είστε στη Σκιάθο πρέπει οπωσδήποτε να πάτε με τα παιδιά σας στο Mamma Mia. Δεν πρέπει να το χάσουν όσες φορές κι αν το έχουν ξαναδεί. Διότι εδώ δεν γίνεται μια απλή προβολή του έργου, αλλά κάτι πραγματικά πρωτότυπο που θα το χαρείτε και σεις, φτάνει να κλείσετε εγκαίρως εισιτήρια».
Η παρότρυνση της φίλης κίνησε την περιέργεια στην παρέα και έτσι κλείσαμε εισιτήρια για όλους. Ε, λοιπόν, δεν θα το πιστέψετε. Στο πανέμορφο θερινό σινεμά «Αττικόν» της Σκιάθου, τέσσερις φορές κάθε εβδομάδα, και για όλο το καλοκαίρι, γίνεται το εξής τρελό πράγμα: Ενώ προβάλλεται το Mamma Mia, ήδη από την πρώτη σκηνή που αρχίζουν και ακούγονται τα τραγούδια των ABBA, ανεβαίνουν στη σκηνή μπροστά στην οθόνη κάποιοι νέοι (μάλλον ηθοποιοί) με εξαιρετικές φωνές που κατορθώνουν σε ελάχιστα λεπτά να μετατρέψουν το έργο σε ένα πρωτόγνωρα διαδραστικό μιούζικαλ. Τι εννοώ;
Στην παράσταση που είδα η σκηνή γέμιζε κάθε τόσο από δεκάδες αγόρια και κορίτσια αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία –Ελληνες και κυρίως ξένους τουρίστες– που ανέβαιναν στη σκηνή για να γίνουν η χορωδία της Μέριλ Στριπ, του Πιρς Μπρόσναν και της Αμάντα Σάιφρεντ, με τους αρχικούς «ανιματέρ» να μη χρειάζεται καν να δίνουν τον τόνο ύστερα από λίγο. Μέχρι το διάλειμμα δεν υπήρχε ούτε ένας θεατής που να μην τραγουδάει όρθιος τα τραγούδια των ABBA, ενώ στις μπαλάντες το σινεμά μετατρεπόταν σε εκκλησιαστική χορωδία.
Τα παιδιά μας εννοείται ότι τρελάθηκαν, ενώ ψάχνοντας λίγο να μάθω πώς προέκυψε αυτό το παράδοξο θέαμα, η έκπληξή μου έγινε ακόμη μεγαλύτερη, καθώς έμαθα ότι όλα ξεκίνησαν το 2008 εντελώς τυχαία και αυθόρμητα. Ηταν τότε η πρώτη χρονιά που προβλήθηκε το Mamma Mia σε όλο τον κόσμο και οι ξένοι που έτυχε να πετύχουν το έργο το καλοκαίρι στη Σκιάθο ήταν τόσο ενθουσιασμένοι που βρίσκονταν σε ένα από τα νησιά που γυρίστηκε, ώστε ανέβαιναν αυθόρμητα στη σκηνή για να «παίξουν» και να τραγουδήσουν μαζί με τους διάσημους ηθοποιούς.
Και κάπως έτσι οι ιδιοκτήτες του «Αττικόν», χωρίς κι οι ίδιοι να το πολυκαταλάβουν, έγιναν παραγωγοί του παράδοξου αυτού θεάματος το οποίο έκτοτε ανεβαίνει αδιαλείπτως τα τελευταία εννιά καλοκαίρια με όλες τις παραστάσεις –τέσσερις κάθε εβδομάδα– να είναι sold out, καθώς ξένοι και Ελληνες τουρίστες μαθαίνουν ότι στο «Αττικόν» όταν παίζεται το Mamma Mia γίνεται πάρτι και θέλουν βέβαια να το ζήσουν.
Παρατηρώντας κυρίως τους ξένους να χαίρονται τόσο πολύ ακόμη και την ελληνική «παραδοξότητα» του θερινού σινεμά, το μυαλό μου πήγε συνειρμικά σε μια περυσινή μου επίσκεψη στην πανέμορφη Νταμούχαρη του Πηλίου. Και θυμήθηκα και πάλι την έκπληξη που είχα νιώσει όταν συνειδητοποίησα ότι οι ταβέρνες της περιοχής ακόμη και σήμερα, εννιά χρόνια μετά την προβολή του Mamma Mia, προβάλλουν τον τόπο τους με μεγάλες φωτογραφίες που δείχνουν σκηνές από την ταινία με φόντο τη μαγευτική παραλία που γυρίστηκαν. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στη Σκόπελο στην οποία γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του Mamma Mia. Ακόμη και σήμερα χιλιάδες τουρίστες την επισκέπτονται για να δουν από κοντά τα πανέμορφα τοπία που επέλεξε ο σκηνοθέτης, ενώ ένας φίλος μου είπε ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Αμοργό, η οποία εδώ και 30 χρόνια ακόμη απολαμβάνει τα οφέλη που της χάρισε η επίσης εξαιρετική ταινία The Big Blue, γυρισμένη το 1988.
Για όσους ακόμη δεν έχουν μαντέψει την αφορμή του σημερινού σημειώματος, θα σας την πω με μια φράση. Aν βγαίνοντας από το θερινό σινεμά της Σκιάθου πετύχαινα μπροστά μου τη Λυδία Κονιόρδου, νομίζω ότι δεν θα άντεχα να μην την… πιάσω από την κοτσίδα. Ή, για να ακριβολογώ, θα την εξανάγκαζα με κάθε πρόσφορο μέσο, να μας αποκαλύψει πώς στον δαίμονα το υπουργείο της κατόρθωσε να χάσει η Ελλάδα τα γυρίσματα του δεύτερου Mamma Mia, το οποίο θα γυριστεί τελικά στην Κροατία. Διότι είναι πραγματικό κατόρθωμα για υπουργό Πολιτισμού, να ξέρει όπως και όλοι οι Ελληνες, πόσο ωφέλησε τη χώρα μας η απίστευτη προβολή της μέσω αυτής της ταινίας και να στέλνει τη Μέριλ Στριπ και τους άλλους ηθοποιούς να γυρίσουν τη συνέχειά της στην Κροατία.
Το δε ακόμη πιο εξοργιστικό είναι ότι η κ. Κονιόρδου δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να εξηγήσει στους πολίτες το κατόρθωμά της ούτε καν να διαψεύσει την εκδοχή της παραγωγής ότι ζητήθηκε από το υπουργείο της να καμφθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και να δοθούν κάποιες φορολογικές ατέλειες, αιτήματα τα οποία έσπευσαν βέβαια αμέσως να ικανοποιήσουν οι Κροάτες. Θα μου πείτε, η κ. Κονιόρδου θα ’χε σοβαρότερα ζητήματα να ασχοληθεί. Οπως το να ανακηρύξει διατηρητέο μνημείο μια ταβέρνα στην Επίδαυρο ή να τινάζει όπως συνηθίζει τα χέρια της για να καθαρίσει την αρνητική αύρα από το υπουργείο της.
ΥΓ. Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι ότι μετά την κατακραυγή, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι ψηφίζει νόμο που θα δίνει κίνητρα προσέλκυσης ξένων παραγωγών. Θα εφαρμοστεί, όμως, είπαν μετά το 2018. Μη βιάζεστε παιδιά, έχουμε χρόνο (να διώξουμε και άλλες παραγωγές).
Πηγή: Καθημερινή
