Άγγελος Στάγκος
Είναι πάμπολλες οι φορές στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους που η Παιδεία έχει αποτελέσει θέμα σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης. Στη διάρκεια μίας τέτοιας αντιπαράθεσης πριν από αρκετά χρόνια, πολιτικός ηγέτης που σφράγισε την περίοδο 1965 – 1995 χλεύαζε σε στενό κύκλο τον αρχηγό της μεγάλης αντίπαλης παράταξης «κοιτάξτε ποιος μιλάει για παιδεία, ο “τάδε” μιλάει για παιδεία, χε, χε, χε…». Και είχε δίκιο γιατί όντως ο «τάδε» ήταν διακεκριμένος αγράμματος, που μετά βίας και με πολύ σπρώξιμο είχε καταφέρει να τελειώσει μία ανώτατη σχολή. Κάτι τέτοιο έφερε προχθές στη μνήμη ο Αλ. Τσίπρας υπερασπιζόμενος με πάθος στη Βουλή το νομοσχέδιο (σήμερα νόμο) Γαβρόγλου για την ανώτατη παιδεία. Με την έννοια ότι ήταν απολύτως σουρεαλιστικό να εμφανίζεται με εδραιωμένη άποψη για την παιδεία ένας άνθρωπος που έχει ελάχιστη σχέση με τα γράμματα και τις επιστήμες, που έκανε όνομα ως αρχικαταληψίας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, που φτάνοντας στην πρωθυπουργία μιλούσε ακόμη αγγλικά-απάτσι του τύπου «go back madame Merkel», που δεν ξέρει τι σημαίνει «στροφή 360 μοιρών» αν και μηχανικός, που νομίζει ότι είναι διαφορετικά νησιά η Λέσβος και η Μυτιλήνη, που μπερδεύει την Οδύσσεια με την Αργοναυτική Εκστρατεία και που, σύμφωνα με πρώην συντρόφους του, δεν ήξερε ποιος ήταν ο Μάρκος (Βαφειάδης) αλλά ούτε και ο φοβερός Μπέρια.
Από την άλλη, οι κακεντρεχείς αυτές επισημάνσεις μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν «ελιτίστικες» από θαυμαστές και οπαδούς του Αλ. Τσίπρα και ίσως πραγματικά να είναι. Γιατί ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός και οι δικοί του, ιδιαίτερα ο υπουργός Παιδείας, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι οι οι θέσεις που ανέπτυξαν και υπερασπίστηκαν στη Βουλή δεν έχουν κομματικό κόστος. Εξαιρετικά μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας είναι φανατικά υπέρ της ισοπέδωσης προς τα κάτω, το αποδεικνύει σχεδόν με κάθε ευκαιρία και αυτοί, ως γνήσιοι εκπρόσωποι του «λαού», είτε προσφέρουν αυτά που θέλει είτε προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα, όπου «τους παίρνει»…
Κάποιοι παρατηρητές των πολιτικών πραγμάτων πιστεύουν ότι σε θέματα εσωτερικού ενδιαφέροντος, όπως η ανώτατη παιδεία, η κυβέρνηση χαϊδεύει τα αυτιά του σκληρού πυρήνα των οπαδών της, σε αντιστάθμισμα του οικονομικού ξεζουμίσματος. Ισως δεν έχουν άδικο. Ωστόσο, πολλοί βολεύονται στη βαλτώδη κατάσταση της ανώτατης παιδείας. Γονείς που ταυτίζουν το πτυχίο με θέση στο Δημόσιο για τα παιδιά τους, ιδεοληπτικοί που νομίζουν ότι είναι «αριστεροί», αιώνιοι φοιτητές, διδάσκοντες χωρίς περγαμηνές, φοιτητοπατέρες, κάποιες κομματικές νεολαίες, αναρχοαυτόνομοι μπαχαλάκηδες, ρουμλετάδες, σουβλατζήδες, και γενικά όσοι είναι κατά της αριστείας.
Το σημαντικότερο, είναι ελάχιστοι οι ψηφοφόροι που θα εγκαταλείψουν τους Συρανέλ εξαιτίας της πολιτικής τους στην Παιδεία. Η αδιαφορία και η αλλοτρίωση κυριαρχούν επιτρέποντας σε Τσίπρες και Γαβρόγλου (ς) να διατηρούν ένα επαρχιώτικο και εσωστρεφές μοντέλο πανεπιστημίων στο περιθώριο της διεθνούς πραγματικότητας, αλλά και να εκτρέφουν πιθανώς δυνάμεις που θα κατεβούν στους δρόμους, αν και όταν χρειαστεί, προκειμένου να διατηρηθεί η εξουσία τους. Α λα Βενεζουέλα…
Πηγή: Καθημερινή
