Γιούλη Επτακοίλη
Για άλλη μια φορά θα πάμε ανάποδα. Με την όπισθεν. Επρεπε να συμβεί το κακό, να θρηνήσουμε θύματα, δύο νέους ξένους επισκέπτες, έναν 39χρονο Τούρκο και έναν 27χρονο Σουηδό, για να δούμε τι δεν πάει καλά με τους ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
«Θα ήθελα να ξέρω ποιος έδωσε άδεια για μπαρ σε ένα κτίριο του 1920. Είναι ασυγχώρητο, θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες», είπε στην «Κ» ο επικεφαλής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Ακης Τσελέντης. Επισημαίνοντας ότι η χώρα μας εξακολουθεί να μη διαθέτει συντεταγμένη αντισεισμική πολιτική και «σώζεται» από τους αντισεισμικούς κανονισμούς και το υψηλό επίπεδο των μηχανικών.
Τι μας δείχνει η κατάρρευση του μπαρ στην Κω; Την αδιαφορία των Αρχών. Την εγκληματική τους αδιαφορία για χώρους, όχι μόνο στην Κω, αλλά σε όλη την Ελλάδα, όπου συνωστίζονται κάθε καλοκαίρι νέοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ολοι έχουμε βρεθεί σε αντίστοιχα καταστήματα που στεγάζονται σε παλιά, συχνά ετοιμόρροπα κτίρια, πρόχειρες καλοκαιρινές κατασκευές της «αρπαχτής», με ελλιπή συστήματα ασφαλείας σε περίπτωση που συμβεί σεισμός ή πυρκαγιά, μπαρ που γεμίζουν ασφυκτικά για να κάνει «ταμείο» ο επιχειρηματίας και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην… τύχη.
Ποιος πιστοποιεί αυτά τα καταστήματα, ποιος τα ελέγχει και πόσο συχνά; Πώς παίρνουν άδεια λειτουργίας; Με τον γνωστό τρόπο της συναλλαγής κάτω απ’ το τραπέζι; Υπάρχουν προγραμματισμός, σχέδιο, στελεχωμένες υπηρεσίες; Σύμφωνα με τον Ακη Τσελέντη το πρόβλημα είναι ευρύτερο.
«Δυστυχώς, η αντισεισμική πολιτική έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Παρότι έχουμε εξαιρετικούς επιστήμονες, ο προγραμματισμός και η ευθύνη της πολιτείας δεν παύουν να είναι τεράστιας σημασίας. Τα πιο πολλά σήμερα γίνονται σε εθελοντική βάση. Στη Λέσβο, για παράδειγμα, στείλαμε ανθρώπους να τοποθετήσουν φορητό δίκτυο σεισμογράφων καλύπτοντας μόνοι μας τα έξοδα. Στην Κω δεν έχουμε πια τη δυνατότητα να το επαναλάβουμε. Το Γεωδυναμικό κινδυνεύει για πρώτη φορά στην ιστορία του να μην έχει βραδινή βάρδια, ελλείψει πόρων».
Τα μνημόνια έχουν στοιχίσει και σε χρήματα και σε ανθρώπινο δυναμικό. Η δυσλειτουργία, όμως, υπήρχε και πριν. Το «λάδωμα», η κακή οργάνωση, η αδιαφορία και η ανικανότητα, η άθλια κρατική μηχανή, δεν είναι δημιουργήματα της κρίσης. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη τραγωδία γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι αν το «σύστημα» λειτουργεί στοιχειωδώς, οριακά, αυτό οφείλεται σε κάποιους εξαιρετικούς ανθρώπους όπως οι επιστήμονες που περιγράφει ο κ. Τσελέντης. Υπάρχουν παντού. Στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στις δημόσιες υπηρεσίες. Αγωνίζονται μόνοι τους, με το κράτος όχι μόνο να μην τους βοηθάει αλλά συχνά να τους βάζει όλο και περισσότερα εμπόδια.
Η οικονομία κάποια στιγμή θα γυρίσει, όπως λένε, τα πράγματα θα καλυτερέψουν. Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο για όλα τα υπόλοιπα. Γιατί όσο κι αν κάποιοι θέλουν να βάζουν πλάτη, δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα έχουν τις αντοχές.
Πηγή: Καθημερινή
