Στέφανος Κασιμάτης
Δεν μπορούσαν να κρατηθούν, δεν άντεχαν άλλο! Ούτε εκείνη μακριά του ούτε εκείνος μακριά της. Μόλις δέκα ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της, η κ. Θάνου προσελήφθη ως επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Και προξενεί μάλιστα ιδιαίτερη εντύπωση ότι η κ. Θάνου δεν ντράπηκε να το κάνει, παρότι διετέλεσε και, υπηρεσιακή έστω, πρωθυπουργός.
Κατόπιν αυτού, τα προσχήματα κατέρρευσαν ολοσχερώς. Τώρα, όλοι γνωρίζουν γιατί επεδίωκε τόσο διακαώς η κ. Θάνου να παρατείνει τη θητεία της στην προεδρία του Αρείου Πάγου· και αφού τις υπηρεσίες αυτές δεν μπορεί να τις παρέχει εμμέσως διά του Αρείου Πάγου, θα τις παρέχει αμέσως ως βασική νομική σύμβουλος του πρωθυπουργού στο Μαξίμου. Εξάλλου, ο πόλεμος της κυβέρνησης κατά της Δικαιοσύνης είναι πια σε πλήρη ανάπτυξη· θα χρειάζονται, συνεπώς, στο Μαξίμου κάποιον με γνώση προσώπων και πραγμάτων του χώρου της Δικαιοσύνης.
Τι κερδίζει η ίδια με το «self-outing» που τόλμησε είναι αμφίβολο. Πάντως, δεν χάνει τίποτα· διότι ό,τι είχε να χάσει το έχει ήδη χάσει προ πολλού. Το μεν κύρος της στον χώρο της Δικαιοσύνης (όσο διέθετε) εξανεμίστηκε λόγω της μανιώδους προσπάθειάς της να γαντζωθεί στη θέση της, τη δε σοβαρότητά της, με τη δεξίωση που έστησε για τα 182 χρόνια του Αρείου Πάγου. Νομίζω ότι δεν απέχει κανείς πολύ από την αλήθεια, αν υποψιάζεται ότι το κίνητρό της ήταν η παραμονή στον χώρο της εξουσίας –έστω και από το παρασκήνιο–, τον οποίον είναι προφανές ότι προτιμά από εκείνον της Δικαιοσύνης.
Σημειωτέον, πάντως, ότι με την παρουσία της εκεί τουλάχιστον θα ομορφύνει την ατμόσφαιρα. Οχι μόνον με την ανεπανάληπτη κόμμωση που μιμείται την κίνηση της φλόγας προς τα επάνω, αλλά και με τη φιγούρα της, η οποία πάντα γέρνει κομψά προς τη μία πλευρά, θυμίζοντας τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας…
Πηγή: Καθημερινή
