Μιχάλης Τσιντσίνης
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ανεξάρτητα ΜΜΕ πουθενά στον κόσμο. Σε κάποιο βαθμό, είναι όλα –έντυπα ή ηλεκτρονικά– εξαρτημένα, είτε ιδεολογικά είτε εξυπηρετούν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Αν υπήρχε αυτό που λέμε “ανεξάρτητα ΜΜΕ” δεν θα είχαμε όλα αυτά τα προβλήματα».
Οχι, τη φράση αυτή δεν την είπε ο πρόεδρος της ΕΡΤ. Την είπε προχθές ο Ερντογάν. Κι ωστόσο ακούστηκε πολύ οικεία. Πόσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν έτοιμα να την προσυπογράψουν, χωρίς καν να υποψιάζονται τις αυταρχικές της προεκτάσεις; Πόσα στελέχη της Αριστεράς είχαν πιστέψει –και πιστεύουν ακόμη– ότι «για όλα τα προβλήματα» φταίνε τα ΜΜΕ που προδίδουν μια κάποια υπερούσια «αντικειμενικότητα», επειδή καθοδηγούνται από αθέμιτα συμφέροντα;
Ξεκινώντας από αυτή τη μονολιθική προκατάληψη εις βάρος των media, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να αφιερώσει ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος της ατζέντας του στην ενημέρωση – δηλαδή στον έλεγχό της. Σε αυτή την καμπάνια δεν υπήρχε μόνο αντίπαλος – τα «διαπλεκόμενα» ΜΜΕ και τα «βοθροκάναλα» που έπρεπε να περιοριστούν το πολύ σε τέσσερα. Υπήρχε και ένα φωτεινό υπόδειγμα: Η ΔΕΚΟ της ενημέρωσης.
Ούτε μάνατζερ, ούτε δημοσιογράφος, ο Διονύσης Τσακνής ανέλαβε ως διακεκριμένος φορέας της αριστερής μεταπολιτευτικής κουλτούρας να οικοδομήσει το υπόδειγμα. Ανέλαβε να εποπτεύσει την υλοποίηση του αγαθού που ο ΣΥΡΙΖΑ φανταζόταν ως «ανεξάρτητη ενημέρωση». Δύο χρόνια μετά την επαναλειτουργία της, η ΕΡΤ έχει δώσει πια αρκετά δείγματα ώστε να μπορεί κανείς ξεκάθαρα να δει –να δει, μόνο αν αντέχει– το συριζαϊκό πρότυπο της ανεξαρτησίας.
Η τελετή της αποκάλυψης του μνημείου για τους «πεσόντες» της ΕΡΤ, στην οποία χοροστάτησε ο πρόεδρός της, φαίνεται κατ’ αρχάς άσχετη με το έργο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ομως, θα την υποτιμούσε όποιος την αντιμετώπιζε μόνο ως συνδικαλιστική γραφικότητα. Θα την υποτιμούσε αν, πίσω από τη σκηνοθεσία, δεν έβλεπε το δογματικό και ψυχολογικό υπέδαφος πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε η «νέα» ΕΡΤ.
Η «νέα», «ανεξάρτητη» ραδιοτηλεόραση χτίστηκε πάνω στο παλιό ιδεολόγημα – στη μυθολογική παράδοση χάρη στην οποία, σε πιο ανέμελες εποχές, ο Τσακνής έκοβε εισιτήρια σε μουσικές σκηνές και θερινά θέατρα. Είναι το ιδεολόγημα που του επιτρέπει και σήμερα την ταύτιση του κάγκελου της ΕΡΤ με το κάγκελο του Πολυτεχνείου και τον παραλληλισμό του τανκς της χούντας με το «τανκς της ανεργίας». Είναι το ιδεολόγημα που για να νομιμοποιηθεί έχει ανάγκη από εμφυλιακά εφέ.
Αν, ύστερα από όλα αυτά, όντως προσβάλλεται η μνήμη των «νεκρών της ΕΡΤ», όπως διαμαρτυρείται η ΠΟΣΠΕΡΤ, ποιος την προσβάλλει; Αυτός που εκφράζει αποτροπιασμό για το κατασκεύασμα που λιβανίστηκε σαν μνημείο; Ή εκείνοι που εκμεταλλεύονται προπαγανδιστικά τους νεκρούς;
Πηγή: Καθημερινή
