Αντώνης Καρακούσης
Από το ειδικό στο γενικό και από τα επιμέρους στο όλον έλεγαν οι παλαιότεροι όταν ήθελαν να αξιολογήσουν καταστάσεις ή να προσεγγίσουν επιδόσεις σχημάτων, κομμάτων και κυβερνήσεων.
Υπάρχει στην περίπτωση της κυβέρνησης Τσίπρα ένα πεδίο ξεχωριστό, αποτυχημένο στον μέγιστο βαθμό, ενδεικτικό των μεγάλων αδυναμιών της και δηλωτικό της ανεπάρκειας του παρόντος σχήματος διακυβέρνησης.
Προκύπτει η αδυναμία του από τις επιδόσεις της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης των Βαλκανίων, που δεν είναι άλλη από τη ΔΕΗ. Είναι κοινό μυστικό πια ότι η ΔΕΗ παραπαίει και όπως εξελίσσονται τα πράγματα σύντομα θα αντιμετωπίσει ανυπέρβλητο ταμειακό πρόβλημα.
Και αυτό γιατί είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις επιχειρήσεων που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα, το διανέμουν και δεν πληρώνονται. Πρόκειται, όπως λένε οι γνωρίζοντες, για παγκόσμια πρωτοτυπία.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε εξαιτίας της ανοχής των διευθυνόντων της επιχείρησης προς τους οφειλέτες-κακοπληρωτές. Η οποία πηγάζει από τη συμμετοχή των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος στο κίνημα «Δεν πληρώνω».
Η διορισθείσα από την κυβέρνηση διοίκηση της ΔΕΗ, υπό το βάρος κομματικής πίεσης και ιδεοληψιών, αποφάσισε να μην κόβει το ρεύμα σε απλήρωτες καταναλώσεις κάτω των 1.000 ευρώ τον χρόνο, χωρίς να εξετάζει αν υπάρχουν εισοδηματικές δυνατότητες.
Επρόκειτο για απόφαση απολύτως καταστροφική, επειδή απλούστατα ο κύριος όγκος των καταναλωτών ρεύματος κινείται σε αυτή τη ζώνη. Οταν διαπίστωσαν οι μικροί οικιακοί καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος ότι δεν πρόκειται να διακοπεί η ηλεκτροδότηση του σπιτιού τους, σταμάτησαν μαζικά να πληρώνουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Το παράλογο είναι ότι η επιχείρηση, αντί να διεκδικήσει τα οφειλόμενα και να βάλει φρένο στο αναπτυσσόμενο φαινόμενο των ληξιπρόθεσμων οφειλών, επέλεξε ατελείωτες ατελέσφορες ρυθμίσεις στους κακοπληρωτές και επιπλέον προσέφερε εκπτώσεις επιβράβευσης στους συνεπείς καταναλωτές, χάνοντας άλλα 700 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Αποτέλεσμα αυτής της αλλοπρόσαλλης εμπορικής πολιτικής ήταν να συσσωρευθούν σταδιακά ληξιπρόθεσμες οφειλές σχεδόν 3 δισ. ευρώ και να διαμορφωθεί μια αλυσίδα ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων της εταιρείας πια σε βάρος προμηθευτών της και άλλων.
Η ΔΕΗ αυτή τη στιγμή διεκδικεί από τους καταναλωτές περίπου 3 δισ. ευρώ, οφείλει άλλα τόσα σε προμηθευτές της και ο δανεισμός της προς το τραπεζικό σύστημα ανέρχεται σε περίπου 6 δισ. ευρώ.
Με ετήσιο τζίρο περίπου 4,5 δισ. ευρώ και χωρίς έλεγχο των δαπανών της οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε τοίχο. Κάποια στιγμή, σε σύντομο χρόνο, θα αντιμετωπίσει οξύ ταμειακό πρόβλημα, χωρίς να έχει δυνατότητες χρηματοδότησης.
Το κράτος δεν θα μπορεί να συνεισφέρει γιατί η όποια βοήθεια θα θεωρηθεί κρατική ενίσχυση, οι τράπεζες δεν θα αναλαμβάνουν το ρίσκο και η επιχείρηση θα βαρέσει κανόνι.
Αλλά επειδή δεν γίνεται να κλείσουν οι μονάδες της επιχείρησης, γιατί απλούστατα θα «σβήσει» η χώρα, δύο ενδεχόμενα θα υπάρχουν: Ή να προσφερθεί δωρεάν σε μια μεγάλη διεθνή ηλεκτρική εταιρεία με εχέγγυα χρηματοδότησης ή να εκκαθαριστεί εν λειτουργία και να πωληθεί τμηματικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα θα είναι απόλυτα ζημιογόνο για τους μετόχους, τους εργαζομένους, τη χώρα, την παραγωγή και κατ’ επέκταση την οικονομία.
Η εγκληματική πολιτική εγκατάλειψης της ΔΕΗ δεν έχει προηγούμενο και αρκεί προκειμένου να βγάλει κανείς συμπεράσματα για την ποιότητα της τρέχουσας διακυβέρνησης.
Τα υπόλοιπα προσεχώς επί της οθόνης…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
