Απόστολος Λακασάς
Τα τελευταία χρόνια, οι καταλήψεις σχολείων έχουν περιοριστεί σημαντικά. Αυτό συνέβη επειδή οι γονείς κατανόησαν πως το ετήσιο πανηγύρι των καταλήψεων πρέπει να σταματήσει ή μήπως διότι οι εκπαιδευτικοί βρήκαν το μαγικό κλειδί για να… καταστέλλουν τις επαναστατικές ορέξεις των μαθητών; Είναι πολιτικό, κοινωνικό ή παιδαγωγικό το μυστικό; Νομίζω ότι η εξήγηση προκύπτει από συνδυασμό παραγόντων. Ετσι, στην περίπτωση των μαθητών στο Ρέθυμνο, που βρέθηκαν στο δικαστήριο επειδή εκλήθη ο εισαγγελέας γιατί τον Σεπτέμβριο μετείχαν σε κατάληψη του σχολείου τους, ο σάλος προκλήθηκε εξαιτίας της απόφασης του δικαστηρίου να τους επιβάλει 80 ημέρες κοινωνικής εργασίας. Αλλωστε, στο πρόσφατο παρελθόν λόγω της συμμετοχής σε μαθητικές καταλήψεις έχουν επιβληθεί ποινές φυλάκισης 20 ημερών με τριετή αναστολή σε μαθητές στη Λαμία το 2013 και επίπληξης στη Θεσσαλονίκη το 2015.
Αν ο δικαστής του Ρεθύμνου «έδινε» επίπληξη στους μαθητές γυμνασίου, όσο… βλοσυρή κι αν ήταν, θα περνούσε στα μονόστηλα. Τώρα όμως, γύρω από το θέμα στήθηκε ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού (πολιτικής, επικοινωνιακής και ιδεοληπτικής κοπής). Σε αυτό μπήκε γρήγορα η ΕΛΜΕ Ρεθύμνου λέγοντας πως «η ανεξαρτησία του μαθητικού κινήματος πρέπει να είναι σεβαστή από όλους. Το μαθητικό κίνημα έχει τη δική του ιστορία, τις δικές του δομές και η επιλογή των μορφών πάλης είναι υπόθεση των ίδιων των μαθητών»! Μετά, πήρε σειρά η ΚΝΕ, που όπλισε –«η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει τεράστια ευθύνη. Τα πανηγύρια της για την κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου είναι κενό γράμμα και κοροϊδία, αφού στην πράξη η συγκυβέρνηση στήνει νέα “μαθητοδικεία” και καταδικάζει μαθητές πρώτη φορά μετά το 1998», είπε– παρασύροντας τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου να αμυνθεί αμήχανα λέγοντας πως «θεωρεί απαράδεκτη την αντιμετώπιση των μαθητών από την πλευρά του διευθυντή του σχολείου που προκάλεσε την εισαγγελική παρέμβαση, χωρίς να έχουν διαπιστωθεί φθορές εντός του σχολείου». Δηλαδή, εάν είχαν διαπιστωθεί φθορές, δικαιολογείται η εισαγγελική παρέμβαση;
Η ιστορία του Ρεθύμνου ανέδειξε τον στρεβλό τρόπο με το οποίον αντιμετωπίζουν η κοινωνία και η πολιτεία το σχολείο. Το μόνο ερώτημα που δεν απαντήθηκε είναι πώς επιθυμούμε τον εκπαιδευτικό. Και δάσκαλο και κοινωνικό λειτουργό και γονιό των παιδιών μας;
Πηγή: Καθημερινή
