Μαρία Κατσουνάκη
Μετά και την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, τα ανοιχτά θέματα επανεμφανίζονται επαυξημένα: από τα κενά ασφαλείας που αναζητεί η Αντιτρομοκρατική μέχρι και το ποιος «οπλίζει» τα χέρια αυτών των δολοφόνων, πώς η Ελλάδα παραμένει θερμοκήπιο κάθε μορφής «πυρήνων», μπαχαλάκηδων, εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου που ανάγουν τον χουλιγκανισμό σε ιδεολογία της βίας και της καταστροφής. Με κάθε αφορμή επανέρχονται «ο διχασμός και το μίσος που κάποιοι σπέρνουν απερίσκεπτα στην ελληνική κοινωνία». Οι δηλώσεις όλων των πολιτικών, λίγο-πολύ, συγκλίνουν στα αισθήματα «οργής και οδύνης»· δεν θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας οφείλει να είναι βασική έγνοια, στην κορυφή της ατζέντας κάθε κυβέρνησης. Γιατί, προφανώς, και να λυθεί το ζήτημα του χρέους, δεν θα συμπαρασύρει αυτόματα στη λύση ούτε το ζήτημα της τρομοκρατίας ούτε της κρίσης της δημοκρατίας. Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης πρόσθεσε και μία ακόμη παράμετρο: «Η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Λουκά Παπαδήμου δείχνει ότι στη χώρα επικρατεί μια θλιβερή κατάσταση: Αυτοί που κάνουν καλά τη δουλειά τους, αυτοί που φροντίζουν για τη χώρα, γίνονται στόχος».
Στη φράση υπεισέρχεται η επικρατούσα διασάλευση κριτηρίου, που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγηθεί σε παροξυσμό. Είναι αδύνατον το πολιτικό προσωπικό και η κοινή γνώμη να συγκλίνουν στο ποιοι «κάνουν καλά τη δουλειά τους» και ποιοι «φροντίζουν για τη χώρα». Προπαγάνδα, διασπορά ψευδών ειδήσεων, ιδεοληπτικός πυρετός, μορφωτικός απορφανισμός, μαζί με την κόπωση, τον ανομολόγητο θυμό και τον εγγενή διχασμό, διαμορφώνουν μια, πράγματι, «θλιβερή κατάσταση». Η στοχοποίηση είναι σπορ διαδεδομένο, οι επαγγελματίες πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά το διακύβευμα τόσο γύρω από τον καθορισμό μιας έννοιας όσο και ενός χαρακτηρισμού. Οι «προδοσίες», οι «προδότες» κ.ο.κ. γίνονται εύκολα πρώτη ύλη για την κατασκευή ενός εκρηκτικού μηχανισμού.
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε ότι στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν τροφοδοτήσει με φρύγανα μια φωτιά που διαρκώς σιγόκαιγε στη χώρα. Το πρόβλημα, εκτός από το ποιος κυβερνά, είναι και το πώς κυβερνά ώστε να μην αποστέλλονται κάθε τόσο παγιδευμένα δέματα, εσωτερικού και εξωτερικού.
Η Ελλάδα είναι ποικιλοτρόπως παγιδευμένη. Σε προκαταλήψεις, κομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα, όλου του πολιτικού φάσματος, ανευθυνότητα, ένα διάχυτο αίσθημα κινδύνου και παρακμής. Και όσοι μιλούν για «υπευθυνότητα» οφείλουν να αναρωτηθούν βάσει ποιων δεσμεύσεων την προτείνουν.
Πηγή: Καθημερινή
