Άγγελος Στάγκος
Είναι αλήθεια ότι η αγαπημένη μας χώρα πάντα ξεχώριζε για τη συναρπαστικότητά της και κυρίως για την πρωτοτυπία της στον τρόπο που σκέπτεται και συμπεριφέρεται. Εδώ γίνονται πράγματα που δεν γίνονται πουθενά αλλού, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, και αντίθετα, δεν γίνονται άλλα, που παντού αλλού αποτελούν μέρος της καθημερινότητας. Γι’ αυτό άλλωστε τιμούμε και δοξάζουμε την περίφημη «ελληνική πραγματικότητα» για την οποία ταυτόχρονα τρέμουμε μήπως αλλάξει ή μας την πάρει κανείς και γίνουμε σαν τους άλλους. Εκείνους δηλαδή που 200 περίπου χρόνια επίσημα θέλουμε να προσεγγίσουμε και να μοιάσουμε, ενώ ανεπίσημα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην τα καταφέρουμε. Και όντως, δεν τα καταφέρνουμε!
Η συναρπαστικότητα της σημερινής «ελληνικής πραγματικότητας» απαρτίζεται από πολλές μικρότερες πραγματικότητες, που θα μπορούσαν να αποκληθούν και ιδιαιτερότητες, βγαλμένες από την καθημερινότητα. Για παράδειγμα, σε ποια άλλη χώρα συμμορία, ή συμμορίες, μπορεί να μπαινοβγαίνει με πλήρη άνεση σε δημόσια νοσοκομεία και να κλέβει ακριβά ιατρικά μηχανήματα; Ως χθες αυτό έγινε σε τέσσερα ελληνικά νοσοκομεία μέσα σε μία εβδομάδα. Σε ποια άλλη χώρα, διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι αναρχοαυτόνομοι, πολλοί από τους οποίους ξένοι μάλιστα, έχουν δημιουργήσει άβατο και έχουν επιβάλει άβατο, σε συνοικία στο κέντρο της πρωτεύουσας; Μόνο στα Εξάρχεια της Αθήνας συμβαίνει αυτό. Σε ποια άλλη χώρα έχουν απαλλοτριωθεί χώροι μέσα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα οποία οι λεγόμενοι «μπαχαλάκηδες» τα χρησιμοποιούν ανενόχλητοι σαν οπλοστάσια και λημέρια για να κάνουν επιδρομές; Φυσικά και μόνο στην Ελλάδα. Σε ποια άλλη χώρα, οι πόλεις παρουσιάζουν τη γνωστή εικόνα με τα γκράφιτι να ρυπαίνουν όλα τα κτίρια, τις αφίσες να σκεπάζουν τοίχους, τα σήματα της Τροχαίας να καλύπτονται από φέιγ βολάν, διαφημιστικά τρικ, μουντζούρες και προκηρύξεις; Πάλι μόνο στην Ελλάδα.
Αν δεν φτάνουν τα παραπάνω για να πείσουν, υπάρχουν και άλλα ενδεικτικά. Οπως σε ποια άλλη χώρα οι αστυνομικοί μιλούν ακατάπαυστα στα κινητά τους σε ώρα υπηρεσίας, όπως οι Ελληνες συνάδελφοί τους; Και σε ποια άλλη χώρα οι νόμοι, όπως αυτός της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, δεν εφαρμόζονται τόσο κραυγαλέα; Τέλος, σε ποια άλλη χώρα πρυτανεύει και είναι τόσο αποδεκτή η πολιτική αρλουμπολογία στον δημόσιο διάλογο; Με πολιτικούς, ειδικά κυβερνητικούς σήμερα, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και άλλους, να «φτύνουν» κυριολεκτικά τα ψέματα και τις μπούρδες στα πρόσωπα των πολιτών και να μην υπάρχει καμία αντίδραση; Οπως δεν υπάρχει αντίδραση στις δυσκολίες που δημιουργούν καθημερινά στην πρόσβαση και κυκλοφορία των πολιτών διάφοροι «αδικημένοι», «αγανακτισμένοι», ακόμη και εγκάθετοι; Για να μην ξεχάσουμε και τις, συμβολικές, καταλήψεις που είναι της μόδας…
Με λίγα λόγια, ζούμε σε μία χώρα συναρπαστική μεν, απερίγραπτη δε. Ισως και απρόβλεπτη. Μία χώρα που μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί «μη κυβερνήσιμη», γιατί έτσι έχει μάθει να πορεύεται. Μιλάμε δηλαδή για μία αλλοτριωμένη χώρα, κακά τα ψέματα!
Πηγή: Καθημερινή
