Μπάμπης Παπαδημητρίου
«Χάρη σε αυτή τη σθεναρή στάση και στο γεγονός ότι δεν έκλεινα την αξιολόγηση όταν μου προέτρεπαν να την κλείσω, δηλαδή με 42 φορές περισσότερα (μέτρα) με βάση τις προβλέψεις του ΔΝΤ, καταφέραμε να πάρουμε –για πρώτη φορά πιστεύω– που είχαμε μια διαπραγμάτευση που δεν έληξε με σκορ Μπαρτσελόνα – Πανευλεσινιακός. Αλλά έληξε με σκορ θετικό. Μπορούμε να πούμε ότι κάποια χάσαμε, πράγματι, κάποια κερδίσαμε όμως: κερδίσαμε τα αντίμετρα, ισόποσα με τα μέτρα μετά το 2019 και κερδίσαμε και τις εργασιακές σχέσεις».
Το απόσπασμα είναι από τα πρώτα τρία λεπτά της προχθεσινοβραδινής τηλεοπτικής εμφάνισης του πρωθυπουργού και είναι όπως διατυπώθηκε. Αρα ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να σας πω όμως εγώ τα δικά μου.
Δεν κατάλαβα καθόλου τι εννοεί ο κ. Τσίπρας όταν λέει ότι απέφυγε να πάρει «42 φορές περισσότερα μέτρα», ούτε αν ποτέ του ζητήθηκε. Ο υπολογισμός γίνεται συγκρίνοντας τον λανθασμένο υπολογισμό για το πρωτογενές πλεόνασμα που έκανε το Ταμείο τον Οκτώβριο, όταν έδειχνε 0,1% του ΑΕΠ, με το αποτέλεσμα που ανακοινώθηκε στην αρχή της εβδομάδας, δηλαδή ότι το κράτος δημιούργησε πλεόνασμα 4,2%. Ο δεύτερος αριθμός είναι πράγματι 42 φορές μεγαλύτερος του πρώτου. Δεν υπάρχει όμως καμία άλλη σχέση μεταξύ τους.
Κανείς και ποτέ δεν ζήτησε από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα το 2016 που θα έφερναν παρόμοιο υπεραποτέλεσμα. Ούτε ήταν άλλωστε δυνατόν να συμβεί κάτι παρόμοιο μέσα σε δύο μήνες. Ο στόχος ήταν για 0,5% και όλοι είχαν καταλάβει ότι είχε ήδη ξεπεραστεί και κανείς δεν είχε πρόβλημα με το 2016. Εξάλλου, οι τεχνοκράτες είχαν καλά καταλάβει ότι το κράτος το είχε παρακάνει και πως κοινωνία και οικονομία στέναξαν το έτος που πέρασε.
Δεν ήταν, επομένως, αυτό που έκανε τον κ. Τσίπρα να αναποδογυρίσει το πιάτο που είχε σερβιριστεί τον Δεκέμβριο. Ακόμη και βραχυπρόθεσμα μέτρα για διευκόλυνση του χρέους είχε πάρει και θα μπορούσε να έχει κλείσει, τότε, τη δεύτερη αξιολόγηση. Η οικονομία θα είχε ωφεληθεί πολλαπλώς, η συγκυρία θα γύριζε προς το καλύτερο και το πρώτο τρίμηνο του έτους, που αναμένεται τώρα και αυτό σε αρνητική τροχιά, δυστυχώς, θα είχε γυρίσει θετικά.
Ο πρωθυπουργός είχε κάνει τότε το λάθος να επιδιώξει την πλήρη ανατροπή των ρυθμίσεων που είχαν συμφωνηθεί το 2011 και 2012 στα λεγόμενα εργασιακά. Κυρίως μάλιστα την αλλαγή του καθεστώτος υπό το οποίο προστατεύονται οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, τον τρόπο κήρυξης απεργιών και άλλα παρόμοια. Παρά τις συμβουλές των Βρυξελλών, που προτιμούσαν να απλώσει η σχετική συζήτηση μέχρι τη λήξη του τρίτου μνημονίου. Ο πρωθυπουργός επέμεινε και όταν διαβάσουμε το επικαιροποιημένο μνημόνιο θα διαπιστώσουμε πως όχι μόνον έχασε, αλλά θα νομοθετήσει, τελικά, στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που επιθυμούσε πριν από έξι μήνες.
Πηγή: Καθημερινή
