Πάσχος Μανδραβέλης
Εχει πολλαπλό ενδιαφέρον η παραίτηση του κ. Γιώργου Κιμούλη από τη θέση του προέδρου στο Δ.Σ. του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Και το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα έκανε ρόιδο και σε αυτόν τον τομέα. Είναι και η ίδια η επιστολή του ηθοποιού…
Κατ’ αρχάς, πρέπει να υπογραμμίσουμε την προχειρότητα των επιλογών που έκανε η κυβέρνηση. Ο κ. Κιμούλης τοποθετήθηκε ως κομματικός εγκάθετος σε ένα Κέντρο Πολιτισμού, η διοίκηση του οποίου χρειάζεται ειδικές διοικητικές ικανότητες και οι οποίες είναι σπάνιες. Γι’ αυτό οι Ιταλοί προσέφυγαν σε διαδικασίες τύπου opengov για να στελεχώσουν τη διοίκηση του οργανισμού που διαχειρίζεται το Κολοσσαίο της Ρώμης. Εβαλαν προκήρυξη στον Economist ζητώντας στη διεθνή αγορά άτομα που μπορούν να παρέχουν «στρατηγική ηγεσία και εμπειρία στο μάνατζμεντ». Αντιθέτως, η δική μας κυβέρνηση μόλις ανέλαβε τον (τεράστιο για τα μεγέθη μας) πολιτιστικό οργανισμό έστειλε τον κομματικά αρεστό να το αναλάβει. Τι opengov και κουραφέξαλα; Το κόμμα να ’ναι καλά και από κομισάριους…
Το δεύτερο στοιχείο που δείχνει την απύθμενη προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει όλα τα θέματα η Πρώτη Φορά Αριστερά είναι ότι η επιλογή προσώπων έγινε δίχως σκέψη και χωρίς τον παραμικρό προγραμματισμό. Μπορούν να συνεργαστούν οι επικεφαλής; Τι αρμοδιότητες θα έχουν για να μην τσακωθούν; Πώς μπορεί να τα βρει ένας θεατράρχης με έναν που έχει εμπειρία στο μάνατζμεντ πολιτιστικών χώρων; Δηλαδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ακόμη και στο πλαίσιο του παλαιοκομματισμού που λειτουργούσαν, φρόντιζαν να μη ρεζιλευτούν με την παραίτηση ενός προέδρου οργανισμού δύο βδομάδες μετά την τοποθέτησή του. Ελεγχαν έστω τα στοιχειώδη. Τούτοι εδώ, ούτε καν αυτό δεν μπορούν να καταφέρουν, και μάλιστα για έναν οργανισμό στον οποίο είναι στραμμένα τα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας. Δικαίως, διότι είναι ένα στολίδι για την πόλη και η ολοκλήρωσή του μια ανάσα ελπίδας στην καταχνιά της κρίσης. Είναι επίσης ένας οργανισμός που τα πήγε άριστα υπό τη διοίκηση μιας μη κρατικής οργάνωσης και όλοι περίμεναν να δουν τη μετάβαση και πόσο καλά θα τα καταφέρει το κράτος στη διαχείρισή του. Ηδη το είδαν…
Στην επιστολή του κ. Κιμούλη διαβάζουμε ότι «η τελική αποκρυστάλλωση της διοικητικής έκφρασης, προϊόν αναίτιων πολυήμερων “εσωκομματικών διαπραγματεύσεων”, απεδείχθη στην πράξη κατώτερη των περιστάσεων. Παρά το συμφωνημένο πλαίσιο, ο διορισμένος εκ του υπουργείου Οικονομικών διευθύνων σύμβουλος κ. Μανωλόπουλος –πρώην διευθυντής του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών– υποκαθιστά στην ουσία όλο το διοικητικό συμβούλιο εκμεταλλευόμενος τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος στις οποίες αρνούμαι να συμμετέχω…».
Με άλλα λόγια, το κόσμημα της πρωτεύουσας είναι ήδη έρμαιο «εύθραυστων εσωτερικών ισορροπιών του κυβερνώντος κόμματος». Η κυβέρνηση δεν σχεδιάζει το καλύτερο για τον οργανισμό που με περισσή γενναιοδωρία τής προσέφερε ο μη κρατικός τομέας, αλλά ασχολείται μόνο με το βόλεμα ημετέρων.
Δεν είναι απλώς παλαιοκομματική. Είναι και παντελώς ανίκανη. Αδυνατεί να μοιράσει δυο κομματικών γκρουπούσκουλων άχυρα…
Πηγή: Καθημερινή
