Αντώνης Καρακούσης
Οσοι έχουν αίσθηση των συνθηκών που επικρατούν στην επιχειρηματική αγορά, σπάνια έχουν να διηγηθούν κάποια ιστορία επιτυχίας σε τούτο τον καιρό της μεγάλης κρίσης. Αντιθέτως, οι περισσότεροι περιγράφουν ατελείωτες ιστορίες καταστροφής και πτωχεύσεων.
Ιδιαιτέρως οι λογιστές, οι οποίοι εξ επαγγέλματος αποτυπώνουν την πραγματική θέση των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών, αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι εξαντλούνται πλέον και τα πιο ζωντανά κομμάτια της οικονομίας.
Εξανεμίζονται, όπως λένε, εξαιτίας της μακράς παραμονής σε συνθήκες ύφεσης και εισοδηματικής καχεξίας, τα τελευταία αποθέματα πόρων και δυνατοτήτων.
Με τις τράπεζες ουσιαστικά νεκρές, τη ρευστότητα περιορισμένη, τις πιστώσεις ανύπαρκτες και τα εισοδήματα διαρκώς συρρικνούμενα, το πλήθος των δραστηριοτήτων πιέζεται αφόρητα.
Οπως θα διαβάσετε σε άλλες στήλες της εφημερίδας, υποχωρούν ακόμη και οι πωλήσεις ζωτικών τροφίμων, όπως το γάλα, γεγονός που καταγράφεται μόνο σε πολεμικές περιόδους.
Το ζήτημα είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, οι κυβερνώντες δεν έχουν συναίσθηση του βάρους που μεταφέρουν στο σώμα της οικονομίας, άλλοτε με τους πειραματισμούς και άλλοτε με τις αναστολές, τις αναβολές και τις καθυστερήσεις στη λήψη των αποφάσεων.
Και δεν αντιλαμβάνονται πόσο βαρύτατες είναι οι συνέπειες της διατήρησης του καθεστώτος ανασφάλειας και αβεβαιότητας στην οικονομία. Οι οποίες διά της οικονομικής καχεξίας επιδρούν στην κοινωνία και κατ’ επέκταση στην πολιτική.
Αυτή τη στιγμή η απογοητευμένη ελληνική κοινωνία αποσυντονίζεται και αποπολιτικοποιείται. Πέφτει θύμα του λαϊκισμού και των θεωριών συνωμοσίας και παρακολουθεί με προσοχή τους πολλούς αυτόκλητους σωτήρες που υπόσχονται απαλλαγή από χρέη, ευαγγελίζονται ημέρες ευημερίας υποσχόμενοι επάνοδο στο εθνικό νόμισμα ή προπαγανδίζουν τη διάσωση από τον Μόσκοβο και το «ξανθό γένος» και άλλα τέτοια που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα και ουδέποτε επιβεβαιώθηκαν ιστορικά.
Με άλλα λόγια, η παράταση της κρίσης δεν θίγει απλώς την οικονομία, αλλά κλονίζει συθέμελα το εποικοδόμημα και δημιουργεί βάσεις οργανωμένης κοινωνικής οπισθοχώρησης και πολιτικής καθυστέρησης.
Δεν χωρεί αμφιβολία πια ότι η Ελλάδα δεν πάσχει μόνο οικονομικά, αλλά επίσης πάσχει πνευματικά και πολιτικά. Εχει επειγόντως ανάγκη από εμπνευσμένη και ικανή ηγεσία να προσδιορίσει με ακρίβεια το παρόν και να ορίσει με σαφήνεια τον δύσκολο δρόμο της αναγέννησης και της ανόρθωσης.
Με όρους εθνικοαπελευθερωτικούς, έχει ανάγκη από αρχηγεσία, που θα εμπνέει σεβασμό, θα αποπνέει κύρος και θα είναι έτοιμη να θυσιαστεί για το καλό της πατρίδας και του λαού της.
Χωρίς θυσία και αρχηγεσία, δεν πρόκειται να ανακάμψει η Ελλάδα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
