Νότης Παπαδόπουλος
Αργά ή γρήγορα η χώρα θα πάει σε εκλογές από τις οποίες – όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις – μεγάλος νικητής θα βγει η ΝΔ και μεγάλος χαμένος ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι μάλιστα εκτιμούν ότι είναι τέτοια η αγανάκτηση του κόσμου από την ανικανότητα της κυβέρνησης και τα απίθανα παραμύθια Τσίπρα που το σύνδρομο «να φύγουν οι άσχετοι» θα καταλάβει τους ψηφοφόρους αναδεικνύοντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτοδύναμο.
Ωραία. Και μετά; Πώς ακριβώς θα κυβερνήσει ο κ. Μητσοτάκης; Πώς θα επιβάλει τις ευρωπαϊκές ιδέες του και τις εκσυγχρονιστικές απόψεις με τις οποίες δηλώνει ότι εμφορείται σε ένα κόμμα οπισθοδρομικό, γερασμένο και βαθιά συντηρητικό, χωρισμένο σε κλίκες και βαρονίες, που περιμένει πώς και πώς να ξανάρθει στην εξουσία για να αλώσει το κράτος και επαναλάβει όσα έκανε κάθε φορά που κυβερνούσε; Να διορίσει τους δικούς του ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά, να βοηθήσει τους «ημέτερους» επιχειρηματίες να πάρουν τις δουλειές και να συνεχίσει από θέση ισχύος το γνωστό πελατειακό πάρε-δώσε. Και – ίσως – με τη βοήθεια κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης να καταργήσει, με 200 ψήφους, την απλή αναλογική πριν από τις μεθεπόμενες εκλογές και να ελπίζει σε μία ακόμη τετραετία συγκυβέρνησης με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ή την «Ωρα Ευθύνης».
Πώς όμως ο κ. Μητσοτάκης θα προχωρήσει σε ρήξεις και συγκρούσεις με το διεφθαρμένο παρελθόν και βαθιές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στο Ασφαλιστικό και στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας όπως διακηρύσσει – και περιέγραψε στην κυρία Μέρκελ και στον κ. Σόιμπλε – όταν θα έχει στην κοινοβουλευτική του ομάδα «μία από τα ίδια»;
Βουλευτές δηλαδή που νοιάζονται κυρίως να χαϊδέψουν τα αφτιά του ψηφοφόρου μπας και εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους, σαν τους 16 της ΝΔ που υπέγραψαν – στο αποκορύφωμα της κρίσης – την πρόταση να ανοικοδομηθεί στην Αθήνα ο ναός του Σωτήρος Χριστού ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Θεό για τη βοήθειά του στην επιτυχία της Επανάστασης του 1821 ώστε να εκπληρωθεί η υπόσχεση που είχε δώσει το 1829 η Εθνοσυνέλευση του Αργους!
Ο λαός λέει ότι «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους». Και η χώρα δεν μπορεί να βγει από την πρωτοφανή – κυρίως πολιτική – κρίση στην οποία βυθίστηκε το 2010 εάν αυτοί που μας κυβερνούν δεν φροντίσουν να συγκρουστούν με το φαύλο παρελθόν της πελατειακής διακυβέρνησης και δεν συγκεντρώσουν κοντά τους νέους άξιους ανθρώπους που επιθυμούν να μεταμορφώσουν την Ελλάδα από Κούβα της Μεσογείου σε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
