Μπάμπης Παπαδημητρίου
Αν πιστεύετε ότι η διαπραγμάτευση είναι ένα παζλ για γερούς λύτες, κάνετε –φοβάμαι– λάθος. Για γερά νεύρα, ίσως! Και πάλι, για μπερδεμένα μυαλά κι απεγνωσμένους π. (όπως «πρώην») αριστερούς, πιο πιθανόν. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τις υπερπτήσεις λογικής συνέπειας του υπουργού των Οικονομικών; «Δεν με νοιάζει να ’μαι ο μουτζούρης», είπε, «αρκεί η Αριστερά να επιτύχει τους στόχους της». Και το κράτος, αγαπητέ Ευκλείδη; Οσα πέρασε η χώρα, ο πληθυσμός της, οι εργαζόμενοι, ο λαός τέλος πάντων;
Ο κ. Τσακαλώτος περιμένει πολλά να συμβούν στην Ευρώπη: πολλά που θα μοιάζουν με το Brexit και τον ερχομό του Tραμπ. Αυτά ήταν για καλό ή για κακό, δεν μας είπε στη συνέντευξή του. Αν στην Ολλανδία κερδίσει ο Γκερτ Βίλντερς, που υπόσχεται στους συμπολίτες του να την κάνει και πάλι «δική τους» και βεβαίως δύσκολα θα σχηματιστεί κυβέρνηση, άρα ένα δραστήριο κράτος δεν θα μπορεί να πάρει θέση στον ελληνικό γόρδιο δεσμό, θα έχουμε κερδίσει κάτι; Αν ενισχυθεί κι άλλο η Μαρίν Λεπέν, όπως όλες οι εξελίξεις δείχνουν, σε τι θα κερδίσουν οι Ελληνες; Πώς είναι τόσο σίγουροι οι Συριζαίοι που θέλουν να πετάξουν στα κεραμίδια όσες πιθανότητες υπάρχουν να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση γιατί, λένε, ο Σουλτς θα κερδίσει τη Μέρκελ και γιατί ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός, ακόμη κι αν αλλάξει ο άνθρωπος στο Finanzministerium, θα διευκολύνει τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην πάρουν το «πικρό χάπι»;
Δείγμα του αποπροσανατολισμού που διαπερνά τους συλλογισμούς Τσακαλώτου είναι ότι μόλις προχθές, κατά τη δική του αφήγηση, «κατάλαβε» ότι μπορεί να εισπράξει καλύτερα τους φόρους –κυρίως τον ΦΠΑ– επειδή η τρόικα μας έβαλε να υποχρεώσουμε τους πολίτες να πληρώνουν ηλεκτρονικά όσες συναλλαγές ξεπερνούν τα 500 ευρώ. Φανταστείτε να κατέβαινε το όριο στα 150 ευρώ, για παράδειγμα, πόσα θα άλλαζαν!
Στο μεταξύ, τόσο οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και η εκτίμηση της Στατιστικής για το ΑΕΠ, δείχνουν ότι η οικονομία δείχνει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα από όσο είχε, μέχρι σήμερα, υπολογιστεί. Κυρίως επειδή παρατηρήθηκε μικρή ανάκαμψη της καταναλωτικής δαπάνης. Η οποία όμως εύκολα θα εξατμιστεί, αν πραγματικά παρατείνει ο κ. Τσίπρας την κυβερνητική ασάφεια, αν επιβεβαιώσει την ανικανότητα της κυβέρνησης να αποφασίζει για τη δημοσιονομική πολιτική. Είναι προφανές ότι όσο ο πρωθυπουργός διαθέτει κάποια, όχι μεγάλα είναι αλήθεια, περιθώρια επιλογής, παραμένει αναποφάσιστος. Μόνον όταν έχει εξαντλήσει τις επιλογές του, όταν η οικονομία βρίσκεται λίγα εκατοστά από τον γκρεμό, όταν δεν υπάρχει χώρος παρά για μια και μοναδική απόφαση η κυβέρνηση υποτάσσεται. Οπως ακριβώς το περιέγραψε προ ολίγων ημερών ο κ. Σόιμπλε: «Ο Τσίπρας θα συμφωνήσει όταν θα ξεμείνει από λεφτά».
Αν όμως, αυτή τη φορά, ο πρωθυπουργός επαναλάβει την αποκοτιά του δημοψηφίσματος;
Πηγή: Καθημερινή
