Μαρία Κατσουνάκη
Η διαπίστωση ότι η χώρα δεν βρίσκεται σε κρίση, αλλά σε παρακμή, ακούγεται όλο και συχνότερα. Και πρόσφατα, προχθές, στο Μέγαρο Μουσικής, σε δημόσια συζήτηση με θέμα «7 χρόνια κρίση. Πού βρισκόμαστε. Πού πηγαίνουμε. Τι να κάνουμε», με συμμετοχή πολιτικών και πανεπιστημιακών.
Στις προτάσεις που διατυπώνονται πλειοψηφούν όσες προτείνουν συμμαχίες του ευρύτερου κεντρώου χώρου και συνασπισμό δυνάμεων. Eχει, άραγε ωριμάσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας τόσο, ώστε να μπορούν να συμπορευτούν διαφορετικά αρχηγικά «εγώ» μέσα στο ίδιο σχήμα; Να συνεργαστούν στην πράξη, προτάσσοντας την ανάγκη και την ευθύνη μιας εθνικής ανασυγκρότησης; Πρωτοβουλίες εμφανίζονται και συλλογικότητες δραστηριοποιούνται, αντιλαμβανόμενες ότι ένα σεβαστό ποσοστό ψηφοφόρων παραμένει αναποφάσιστο και πολιτικά άστεγο. Αν όμως τα πρόσωπα που προΐστανται δεν εργαστούν σκληρά για να επαναχαράξουν τα συμπαγή πολιτικά σύνορα που έχουν διαμορφωθεί, δύσκολα θα προχωρήσουν ένα ελάχιστο βήμα από το σημείο εκκίνησης. Εξηγούμαστε: η πολιτική ζωή της χώρας είναι κατακερματισμένη και καθηλωμένη σε αδιαλλαξίες, με ένα προσωπικό που δεν έχει βρει τρόπο να διαχειριστεί ούτε την αποτυχία ούτε –ακόμη δυσκολότερο– την ήττα του. Ετσι τα ψέματα ανακυκλώνονται και η διαχείριση των κρίσεων γίνεται με πολιτικαντισμούς, που εντείνουν την κοινωνική ανασφάλεια και την αποσταθεροποίηση.
Μπορούν οι νέες πρωτοβουλίες, συλλογικότητες κ.ο.κ. να προχωρήσουν απεγκλωβίζοντας την πολιτική ζωή της χώρας από «τα ίδια»; Να ανοίξουν μια διαδρομή που να ανανεώσει την πολιτική ατζέντα, προτάσσοντας θέματα τα οποία δεν επιστρέφουν διαρκώς στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στο «πόθεν έσχες» των πολιτικών, σε μιαν ανεξάντλητη πηγή υπαρκτών ή επινοημένων σκανδάλων; Σε θέματα–καταφύγια δημαγωγίας και θορυβώδους οκνηρίας, που δίνουν τροφή στα ΜΜΕ, προσφέρουν θέαμα, ενισχύοντας οργή και αηδία;
Μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά, με γενιές ανθρώπων να γονατίζουν από την εργασιακή αβεβαιότητα, υπακούοντας σε μορφές εργασίας που είναι μια light ανεργία, το εδώ πολιτικό σύστημα βρίσκεται κολλημένο στη διαφθορά και στο «πόθεν έσχες». Λογικό. Αυτόν τον κόσμο ξέρουν, με αυτήν την ατζέντα εκλέχτηκαν. Oμως, το οικείο και βολικό δεν είναι, πλέον, παρά φύλλο συκής.
Πηγή: Καθημερινή
