Γιάννης Πανούσης
Τη μάσκα μου σαν βγάλω,την καρναβαλιστική
Μη φανταστείς πως θα μ’ αναγνωρίσεις
Διότι μία άλλη μάσκα, καθημερινή
Κάτω από τούτη θ’ αντικρίσεις
Αργύρης Ολοκτσίδης, Καρναβάλι
Κάθε χώρος, επαγγελματικός, κοινωνικός, πολιτικός έχει τα μυστικά του και τις κρυφές πληγές του.
Οι μεν εθελορομαντικοί των κομμάτων[αν τέτοιοι εξακολουθούν να υπάρχουν] δεν πιστεύουν στους “μύθους του σκότους”, ενώ οι εθελόδουλοι [που σίγουρα υπάρχουν] συνεχίζουν να διαδίδουν ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας των εχθρών.
Κι όμως.
Κομματικά φαντάσματα-κομματικοί σκελετοί-κομματικές μάσκες κυκλοφορούν γύρω μας είτε τις βλέπουμε είτε όχι.
Τα κομματικά φαντάσματα κατατάσσονται σε πολλά είδη.
-γερόλυκοι
-πονηρές αλεπούδες
-επαναστάτες-μα’ι’μού
-ψόφιοι κοριοί
Όλοι αυτοί στοιχειώνουν [σ]τα κόμματα και τα μολύνουν με άρρωστες ιδέες ή τα απειλούν με αποκαλύψεις.
Οι σκελετοί στη ντουλάπα της κομματικής ιστορίας είναι εξίσου πολλοί και διάφοροι.
-σκανδαλάκηδες δανείων
-παράνομα διορισθέντες
-ενθυλακωτές δημοσίου χρήματος
-λαθροχειριστές συνεδρίων
-αμοραλιστές συκοφάντες
Όλοι αυτοί κρύβονται τη μέρα κι εμφανίζονται τη νύχτα για να πάρουν το χρωστούμενο κατιτί τους ή να βεβαιωθούν ότι ισχύει η διαγραφή των χρεών και η παραγραφή των εγκλημάτων.
Τις κομματικές μάσκες φοράνε αυτοί που υποκρίνονται ότι ανήκουν ιδεολογικά [και ηθικά;] σ’ένα χώρο αλλά στη ζωή τους ακολουθούν πρότυπα [sic] αντίθετων συστημάτων ‘αξιών’.
Τα παραπάνω αφορούν, δυστυχώς, και σε ορισμένους ‘αριστερούς’, οι οποίοι αλλού πουλάνε φτηνά φούμαρα κι απ’ αλλού αγοράζουν ακριβά πούρα.
Δεν γνωρίζω σε ποιά σχέση βρίσκονται, μέσα στο μυαλό ενός ‘αριστερού’αξιωματούχου, η πολιτική ηθική, το κακώς εννοούμενο κομματικό καθήκον και το δημόσιο συμφέρον, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Δημοκρατία, το Σύνταγμα και η κοινωνική ευαισθησία απαγορεύουν τη χρησιμοποίηση της νομοθεσίας για να διοριστούν οι φίλοι, το στήσιμο διαγωνισμών και προκηρύξεων προκειμένου να πάρουν τα δημόσια έργα ‘οι δικοί μας’, την έπαρση και την αλαζονεία απέναντι στους ταλαιπωρημένους πολίτες, με την ταυτόγχρονη ‘υπόκλιση υποταγής’στους έλληνες και ξένους έχοντες και κατέχοντες εξουσία και χρήμα.
Χειρότεροι όλων οι δήθεν ανεξάρτητοι κονδυλοφόροι, οι οποίοι με την αρθρογραφία τους,αντί να βοηθήσουν την Αριστερά να βρεί τον ορθό [εθνικό] δρόμο και τη [χαμένη] ψυχή της,εκθειάζουν και δικαιολογούν -με το αζημίωτο βεβαίως, βεβαίως- τα κακώς κείμενα, και φορώντας τη μάσκα της διανόησης επιχειρούν να δώσουν [όπως τα figuralia στο Μεσαίωνα] αγαθό και ανθρώπινο πρόσωπο σε μία συχνά σκληρή και αδίστακτη εξουσία.
Προσοχή. Είμαστε, αλλά και είστε, όλοι ορατοί. Αν ακολουθείτε τις πρακτικές των προηγούμενων δεν έχετε τίποτα να προσφέρετε στην ελληνική κοινωνία που ζητάει πριν απόλα καθαρά πρόσωπα και χέρια.
Αν πρέπει να βρούμε ένα σύνθημα για τις εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν,θα πρότεινα να είναι “Κάτω οι μάσκες”
ΥΓ. “Το απρόσωπο Κακό είναι κάτι το διαχειρίσιμο.
Το Κακό έχει μάτια, στόμα…
Μαζί του θα ζήσεις
Και δεν ξέρεις πώς…”
Ν. Δαββέτας, Ωστικό κύμα
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
