Άγγελος Στάγκος
Στην πρόσφατη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και με ευκαιρία των δύο χρόνων από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην εξουσία, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε όρκους πίστης στο ευρώ, τονίζοντας ότι ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του θέμα εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη γιατί «αυτό θα ήταν καταστροφικό για τους εργαζόμενους που θα έβλεπαν την αγοραστική τους δύναμη και το βιοτικό τους επίπεδο να καταρρέει, αλλά και συνολικά για την οικονομία της χώρας και τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας». Μία εβδομάδα μόλις αργότερα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Ν. Ξυδάκης δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι πρέπει να γίνει μία ουσιαστική εθνική και πολιτική συζήτηση για το νόμισμα, καθώς δεν υπάρχουν ταμπού «όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού» και άλλωστε «και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε».
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός λέει αλήθεια ισχυριζόμενος ότι ποτέ δεν τον απασχόλησε θέμα εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Αρκεί να θυμίσουμε το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015 και ειδικά ότι η «κωλοτούμπα» έγινε στο και πέντε, δηλαδή αφού η χώρα βγήκε από το πρόγραμμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναγκάστηκε να κόψει τον «ομφάλιο λώρο» με τον οποίο στήριζε τις ελληνικές τράπεζες, έγινε το περιβόητο δημοψήφισμα με το γνωστό αποτέλεσμα και μόλις τότε «τρόμαξε», ή κάποιοι «τρόμαξαν» τον Αλ. Τσίπρα. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, θα έλεγε κάποιος, και το ερώτημα τώρα είναι πώς γίνεται να θέτει θέμα επανόδου στη δραχμή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, μία εβδομάδα μετά αφότου ο αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό. Εστω και αν η Ελλάς… μεγαλούργησε με δραχμή στο παρελθόν, κατά τον Ν. Ξυδάκη.
Οσο και αν ο συγκεκριμένος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνητικού κόμματος ενδεχομένως διατηρεί μία αυτονομία σκέψης ως ιδεολόγος δραχμολάγνος και τέως δημοσιογράφος, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι έφερε τη δραχμή στο προσκήνιο αυτοβούλως και με δική του αποκλειστική πρωτοβουλία, αντιδρώντας στις ευρωφιλικές δηλώσεις του αρχηγού του. Το πιθανότερο είναι ότι είτε πέταξε… τη δραχμούλα στα μίντια και στην κοινή γνώμη ως αντιπερισπασμό από την ατζέντα της αξιολόγησης και για να προκληθεί θόρυβος ενόψει της συζήτησης που θα ακολουθούσε χθες στη Βουλή, είτε γιατί η κυβέρνηση συνεχίζει να ψαρεύει οπαδούς από αυτό το 31% που οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν να επιθυμεί επιστροφή στη δραχμή. Είτε και για τα δύο μαζί. Εκτός και αν η κουβέντα περί δραχμής περιβεβλημένης με ανύπαρκτα στεφάνια δόξας του παρελθόντος για να γίνει πιο ελκυστική, σε συνδυασμό με την ένταση στα Ιμια, αποτελούν ένα σήμα που στέλνει η κυβέρνηση στους εταίρους δανειστές ότι είναι έτοιμη πάλι να τα κάνει «μπάχαλο» στην περιοχή, αν συνεχίζουν να την πιέζουν.
Πολύ επικίνδυνα όλα αυτά, αλλά με την κυβέρνηση Συρανέλ όλα είναι πιθανά και η πείρα που έχουμε πια αποκτήσει το επιβεβαιώνει. Αλλωστε οι συνεχείς «κωλοτούμπες», οι αιφνιδιασμοί, τα πισωγυρίσματα, οι «κόκκινες γραμμές» που εξαφανίζονται, γίνονται ροζ, ή επανέρχονται, οι αντιφάσεις, οι αυτοδιαψεύσεις, οι διαστρεβλώσεις, οι τυχοδιωκτισμοί και οι αυταπάτες είναι μόνιμα χαρακτηριστικά τόσο της ρητορικής, όσο και της πρακτικής αυτής της κυβέρνησης. Γιατί δρα χωρίς σχέδιο και σταθερές, αλλά με απόλυτο κυνισμό και γνώμονα την παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο. Και γιατί θεωρεί ότι έτσι μπερδεύει και αποσταθεροποιεί τους αντιπάλους της, αδιαφορώντας αν ταυτόχρονα βάζει τη χώρα σε ακόμη πιο δύσκολη θέση.
Πηγή: Καθημερινή
