Γιώργος Παπαϊωάννου
Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Γράφαμε από αυτή τη στήλη στις 23 Οκτωβρίου, όταν ο Πρωθυπουργός «σάλπιζε την έφοδο» της κυβέρνησης για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι το τέλος του έτους, ότι για να το πετύχει θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του, να κάνει την υπέρβαση. Και επιβεβαιωθήκαμε. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε δέσμιος του εαυτού του. Διότι όπως λέει και η παροιμία, «πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι».
Εκεί λοιπόν που είχε βάλει το νερό στο αυλάκι, που είχε κλείσει έστω και με καθυστέρηση την πρώτη αξιολόγηση, που είχε κάνει ανασχηματισμό απομακρύνοντας από θέσεις-κλειδιά όπως τα εργασιακά και την ενέργεια πρόσωπα που είχαν εκτεθεί όπως ο Γιώργος Κατρούγκαλος και ο Πάνος Σκουρλέτης και τοποθετώντας επιλογές που παρέπεμπαν σε κλείσιμο των εκκρεμοτήτων όπως η Εφη Αχτσιόγλου και ο Γιώργος Σταθάκης αντιστοίχως και όλα έδειχναν πως οδεύαμε στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ξαφνικά κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα.
Είτε επειδή στο Eurogroup του Δεκεμβρίου θεώρησε ότι έδωσε πολλά (υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, παραίτηση από μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος) και πήρε λίγα (βραχυπρόθεσμα μέτρα), είτε επειδή θέλησε να δώσει κάτι στην κοινοβουλευτική του ομάδα για να ψηφίσει τα σκληρά μέτρα που έπονται για τα εργασιακά, τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τα «κόκκινα» δάνεια, ξύπνησε μέσα του ο αντιδραστικός και «κουτσαβάκικος» χαρακτήρας του.
Αντί να συνεννοηθεί με τους εταίρους για τις παροχές που ήθελε να δώσει από το υπερβάλλον πρωτογενές πλεόνασμα, αντί το μείγμα των μέτρων να είναι προϊόν συμφωνίας με τους πιστωτές ώστε να μην τους θίγει (έχουν και αυτοί συνταξιούχους), να είναι τέτοιο που ναι μεν να παίρνουν κάτι οι συνταξιούχοι και άλλες ευπαθείς ομάδες όπως οι μακροχρόνια άνεργοι, αποφάσισε να δώσει ένα φιλοδώρημα σε ένα ευρύ κοινωνικό στρώμα, ακόμα και αν κάποιοι δεν το είχαν ανάγκη, και να το βαφτίσει 13η σύνταξη.
Και τούτο διότι αν έδινε βοήθημα στον άνεργο θα ήταν το προφανές διότι ο άνεργος περιμένει στήριξη από την Πολιτεία. Οπως αυτός που περιμένει να βγει στη σύνταξη δύο χρόνια ή αυτός που του χρωστάει στο Δημόσιο.
Αυτός όμως που ναι μεν έχει χαμηλή σύνταξη αλλά εισπράττει δύο ή τρία ενοίκια, αν πάρει απροσδόκητα 300 ή 500 ευρώ δώρο για τις γιορτές, θα πιει και ένα κρασί παραπάνω στην υγειά του μεγάλου αρχηγού. Πόσω μάλλον ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που ζουν στην επαρχία αν πάρουν από 300 ή 500 ευρώ ο καθένας, δηλαδή 600 ή 1.000 ευρώ και οι δύο. Ενδεχομένως να είναι τα έξοδα ενός τριμήνου. Ούτε κουβέντα για αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη
Δυστυχώς όμως «το θαύμα κρατάει τρεις μέρες». Τώρα οι πιστωτές ζητούν από τον κ. Τσίπρα δήλωση μετανοίας, αξιώνοντας επιστολή με αυστηρούς έως εξευτελιστικούς όρους που θα περιλαμβάνει δέσμευση για ισοδύναμα μέτρα, δηλαδή περικοπή των ίδιων συντάξεων αν τον Απρίλιο η Eurostat επικυρώσει χαμηλότερο πλεόνασμα. Αν συνυπολογιστεί η αλλαγή του κλίματος στην οικονομία που συνεπάγεται η παράταση της αξιολόγησης, η επάνοδος της αβεβαιότητας, η αύξηση των spreads κ.λπ., τα 617 εκατ. ευρώ των παροχών θα μας κοστίσουν πολύ περισσότερα.
Δηλαδή, άλλη μια φούσκα από τον κ. Τσίπρα, όπως αυτές της περήφανης διαπραγμάτευσης, του «κουρέματος» του χρέους, του «Οχι» που έγινε «Ναι», της κατάργησης του Μνημονίου, της τρόικας, του ΕΝΦΙΑ κ.λπ. κ.λπ.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
